Harp sırasında kocam New Mexico’daki Mojave çölüne gönderilmişti. O çölde tatbikata katılırken yanında olabilmek için ben de çölün yolunu tuttum. Kendimi cehennemin kucağına atmıştım.
Ortalık yanıyordu. Küçük bir kulübede oturuyordum ve yanında olmak için tehlikeye atılarak geldiğim kocamı unutmuş, can derdine düşmüştüm.
Kağıda kaleme sarılıp babama bir mektup yazdım. "Gelin beni buradan alın" dedim. Burada yaşamaktansa hapishanede yaşamayı tercih ederim."
Babamı beklerken cevabı geldi. Sadece iki satır yazmıştı. "İki adam hapishane penceresinden dışarıya baktı. Biri çamuru gördü, diğeri yıldızları."
Bu iki satırı okuyunca utancımdan kıpkırmızı kesildim. Ben hep çamuru görmüştüm. Halbuki yıldızlar da vardı.
Derhal yerlilerle dost oldum. Kilimlerine, çanak ve çömleklerine olan hayranlığımı belirttim. Turistlere para ile vermeye yanaşmadıkları kıymetli eşyalarından bana hediyeler verdiler.
Kaktüsleri, yukka ve erguvan ağaçlarını inceledim. Kır köpeklerini tanıdım. çöl gurubunu seyrettim. çöl, yüzyıllarca önce deniz gibi olduğundan kumun içinde deniz hayvanlarının kabuklarının aradım.
Ne değişmişti de, dün nefret ettiğim çöle bugün bağlanmıştım?

çöl mü değişti? Hayır. O yine kavuruyordu. Yerliler mi değişmişti? Hayır. Onlar yine İngilizce bilmiyorlardı?

Sadece ben değişmiştim.
Pencereden kafamı uzatmış ve yıldızları görmüştüm.
Thelma Thompson