ONUN ADI POMATOMUS SALTATRİX
Karadeniz'de çıkar yumurtadan. Ağaç yaşken eğilir misali daha 3 cm boyundayken bile ilaryaları kovalayacak cesarettedir. Büyür, o yağlı güzel karadeniz hamsisini yemeye başlar. Hem de daha DEFNE YAPRAĞI'yken... Samsun, Sinop, Kastamonu derken Zonguldak, Düzce geçilir bir de bakmışsın ki bizim ufaklık delikanlı bir çİNEKOP olmuş.

Heyecanla beklediği memleketine, İstanbul boğazına girer çinekoplar. Bu sefer boğazın en lezzetlisi İstavritlerine göz koyar, doyurur kendini iyice boy atar; olur yağlı bir SARIKANAT.

Artık tam bir Predatördür kendi cinsi dahil uçan, kaçan her balığı jiletten keskin dişleri, çeliği kesen güçlü çenesiyle tek darbede parçalar. Bu hırçınlık ve beslenme alışkanlığı bizimkine yarar. Boğazda akıntılarda yüze yüze iyice parlayan belirginleşen pullarıyla endamı güzel, kendisi güzel bir LüFER olur.

Artık babayiğittir, gören balıklar aman diler yüzüşünden. Gecelerin adamıdır, gafil avlar koca koca Kefalleri, Zarganaları. Boğaz dar gelir marmara'da eser geçer KOFANA olur.

çanakkale'yi geçer bir selam çakar Seddülbahir'e, çıkar Ege'ye... Balık çiftliklerinde bekçilik yapmaya başlar. Kaçanı affetmez İspendekleri, Lidakileri çekirdek gibi yer; öyle olunca ona SIRTIKARA derler...

öyle bir balıktır ki, doğumundan, ölümüne neredeyse her santim büyümesinde ismi değişir. Defne yaprağı, çinekop palazı, çinekop, Kaba çİnekop, Sarıkanat, Lüfer, Kaba Lüfer, Kofana, Sırtıkara...

Her boyda ismi değişse de değişmeyen tek şey, kaderidir.

Bu bizim balığımız ve artık yok olmakla yüz yüze. Bugün bu balığı yaşatmak, öldürmekten çok daha kıymetli...