DEĞİŞEN HAYATLAR

Bu, uzun yıllar önce bir ilkokul öğretmeninin başından geçen bir hikayedir.


Hatice öğretmen, 5.sınıf öğrencilerinin önünde ayakta durduğu ilk gün onlara bir yalan söyledi. çoğu öğretmen gibi onlara baktı ve hepsini aynı derecede sevdiğini söyledi.
Bu mümkün değildi, çünkü orada ilk sırada, sırasına adeta çökmüş gibi oturan küçük bir öğrenci vardı. Adı Murat Can.
Bir önceki yıl, Hatice öğretmen, Murat Can'ı gözlemiş, onun diğer çocuklarla oynayamadığını; giysilerinin kirli ve kendinin de hep banyo yapması gereken bir halde olduğunu görmüştü.
çalıştığı okulda Hatice öğretmen, her öğrencinin geçmişteki kayıtlarını incelemekle de görevlendirilmişti. Ve Murat'ın bilgilerini en sona bırakmıştı. Onun dosyasını inceledi-ğinde şaşırdı.
çünkü birinci sınıf öğretmeni: "Murat zeki bir çocuk ve her an gülmeye hazır. ödevlerini düzenli olarak yapıyor ve çok iyi huylu... ve arkadaşları onunla olmaktan mutlu..." diye yazmıştı.
İkinci sınıf öğretmeni: "Mükemmel bir öğrenci, arkadaşları tarafından sevilen, fakat evde annesinin amansız hastalığı onu üzüyor ve sanırım evdeki yaşamı çok zor..." diyordu.
üçüncü sınıf öğretmeni: "Annesinin ölümü onun için çok zor oldu. Babası ona yeterince ilgi gösteremiyor ve eğer bir şeyler yapılmazsa, evdeki olumsuz yaşam onu etkileyecek." diye yazmıştı.
Dördüncü sınıf öğretmenine gelince: "Murat içine kapanık ve okula hiç ilgi göstermiyor, hiç arkadaşı yok ve bazen sınıfta uyuyor." demişti.
Şimdi Hatice öğretmen sorunu çözmüştü ve kendinden utanıyordu. öğrenciler ona güzel kağıtlara sarılmış süslü kurdelelerle paketlenmiş Bayram hediyeleri getirdiğinde, kendini daha da kötü hissetti. çünkü Murat'ın armağanı kaba kahverengi bir kese kağıdına beceriksizce sarılmıştı.
Bunu diğer öğrencilerin önünde açmak ona çok acı verdi. Paketten çıkan bazı taşları düşmüş ve sahte taşlardan yapılmış bileziği ve üçte biri dolu parfüm şişesini görünce gülmeye başladılar, fakat öğretmen, bileziğin ne kadar zarif olduğunu söyleyerek ve parfümden de birkaç damlayı bileğine damlatarak onların bu gülmelerini bastırdı.
O gün okuldan sonra Murat öğretmenin yanına gelerek "öğretmenim, bugün hep annem gibi koktunuz" dedi.
çocuklar gittikten sonra Hatice öğretmen yaklaşık bir saat kadar ağladı. O günden sonra da çocuklara okuma, yazma, matematik öğretmekten vazgeçerek onları eğitmeye başladı.
Murat'a özel bir ilgi gösterdi. Onunla çalışırken zekasının canlandığını hissetti. Ona cesaret verdikçe çocuk gelişi yordu. Yılın sonuna dek, Murat sınıfın en çalışkan öğrencilerinden biri olmuştu. öğretmenin, hepinizi aynı derecede seviyorum yalanına karşın Murat onun en sevdiği öğrenci olmuştu.
Bir yıl sonra, kapısının altında bir not buldu. Murat'tandı. Tüm yaşantısındaki en iyi öğretmenin kendisi olduğunu yazıyordu.
Ondan yeni bir not alana kadar 6 yıl geçti. O notta liseyi bitirdiğini ve sınıfındaki üçüncü en iyi öğrenci olduğunu ve Hatice öğretmenin hala hayatında gördüğü en iyi öğretmen olduğunu yazıyordu.
Dört yıl sonra, bir mektup daha aldı Murat'dan. O arada zamanın onun için zor geçtiğini, çünkü üniversitede okuduğunu ve çok iyi dereceyle mezun olmak için çok çaba sarf etmesi gerektiğini yazıyordu. Ve Hatice öğretmen hala onun hayatında tanıdığı en iyi öğretmendi.
Dört yıl daha geçti ve bir mektup daha geldi. çok iyi bir dereceyle üniversiteden mezun olduğunu ama daha ileriye gitmek istediğini yazıyordu. Ve hala Hatice öğretmen onun tanıdığı ve en çok sevdiği öğretmendi. Bu kez mektubun altındaki imza biraz daha uzundu; Murat Can Tıp Doktoru.
Bu hikaye burada bitmedi. Sonra ilkbaharda bir mektup daha aldı Hatice öğretmen. Murat hayatının kızıyla tanıştığını ve evleneceğini yazmıştı. Babasının birkaç yıl önce öldüğünü ve kendisinin düğünde damadın anne ve babası için ayrılan yere oturup oturamayacağını soruyordu; tabii ki oturabilirdi.
Ve tahmin edin ne oldu? O törene giderken birkaç taşı düşmüş olan o bileziği taktı ve Murat'ın ona verdiği ve annesi gibi koktuğunu söylediği parfümü de sürmeyi ihmal etmedi. Birbirlerini sevgiyle kucaklarken, Murat onun kulağına
-Bana inandığınız için çok teşekkürler Hatice Hanım, beni önemli hissetmemi sağladığınız için ve beni böyle değiştirdiğiniz için, diye fısıldadı.
Hatice öğretmen gözünde yaşlarla ona karşılık verdi: "Ben sana teşekkür ederim Murat" dedi. "Sen yanılıyorsun. Ben sana değil, sen bana öğrettin. Seninle karşılaşıncaya kadar ben öğretmenliği bilmiyormuşum."

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
AKTÜEL Arşivi