ATATüRK, İstiklal Savaşı’nın kazanılmasından sonra Adana’ya gitmişti. Yanındaki kurmaylarıyla birlikte şehri geziyordu ve dikkatini çeken güzel binalarla ilgileniyordu. Kendisine Adana’yı tanıtan vatandaşa bu güzel binaların sahiplerini sordu;

- Bu villa kimin?
- Kirkor Efendi’nin Paşam

- Şu Köşk?
- Dimitri Efendi’nin Paşa Hazretleri!

- Ya şu ilerideki konak?
- Salamon Efendi’nin!

Atatürk bu kez, az ötedeki toprak damlı, virane bir evin sahibini öğrenmek için sorunca, Adana’lı gazi cevap verdi:
-Recep çavuş’un Paşam!

Atatürk, bu duruma biraz üzülmüş, biraz da sinirlenmiş idi. Yanındakilere emir verdi:

-çağırın
şu Recep çavuş’u!

Recep çavuş gelince;
Bir asker selamından sonra,
"Emredin Paşam" dedi.

Ata, bu kez Recep çavuş’a sormaya başladı:

-Bu villa Kirkor Efendinin, bu köşk Dimitri Efendinin, şu konak Salamon Efendinin,
o virane de senin! Bu Ermeniler, Rumlar, Yahudiler şu binaları dikerken Sen Neredeydin?
Recep çavuş, yıllarca savaş meydanlarında koşturmanın verdiği gönül yorgunluğuyla cevap verdi:
- Sizinle Beraberdim Paşam!
Trablusgarp’ta, çanakkale’de, Sakarya’da!.........

Mustafa Kemal Atatürk, bu cevap karşısında gözyaşlarını Hem yanaklarına, hem de yüreğinin ta derinliklerine akıtır!

" Evet, Recep çavuş Haklıdır. Trablusgarp’ta, çanakkale’de, Sakarya’da, Dumlupınar’da
Türk’ün istiklalini korumak için savaşırken Adana’da toprak damlı bir kulübe yapmaya
ancak zaman bulabilmiştir."

Türk’ün Yalnız İstiklalini Değil; namus ve şerefini de korumuştur. Memleketin bütün zenginliklerine sahip olan azınlıklar da para ve mülklerinin üstüne yenilerini yığmakla meşgul olmuşlardı !...."