İstanbul’da kendi içimizde çözüm bulamama çıkmazında kaybolduk.

Ofoedu’nun golüyle harika bir başlangıç yaptık aslında.

Hızlı düşünüp hızlı oynadığımız anlarda kalite farkımızı ortaya koyduk.

Ancak çok gelgitli bir oyun oldu.

önce İstanbulspor beraberliği kaçırdı.

Ardından ilk yarının son dakikalarında Kaan Kanak ile maçı kopartacak pozisyonu biz harcadık

***

İkinci yarıda futbolun parlayan yüzündeki Boğalara baktım da.

Kötü başlamak bir takıma bu kadar mı güç verir dedim.

Onların zulasında yeni çıkış yolları vardı, kullandılar.

Bindirmeler rol değiştirdi, kontrol el değiştirdi.

Bunda bizim orta sahanın düşmesi, kanatların işlevini yitirmesi ve savunmanın dengesiz yakalandığı bir pozisyonda golü kalemizde görmemizin de etkisi vardı.

Gördük ki, oyuncu değişiklikleri, İstanbul’un hamle anlayışına yatırım oldu.

Bu yanlıştan sonra bir baktık ki, forvet hattını savunma yutuyor.

Orta saha kendini uyutuyor.

İkinci gol ise tam bir şok etkisi…

***

İlk yarı gökkuşağı olan Eskişehirspor.

İkinci yarıda beş dakikada neredeyse baş aşağı olacaktı!

O yüzden kazanmamız gereken bir maçta beraberliğe sevindik. Pirince giderken, elde ki bulgurdan olmamanın tesellisiyle…

***

Eskişehirspor orta alanda da sorunlu bir takım.

Ne yıpratıcılık ne yaratıcılık.

Başına dert açmaya meyilli bir orta alan.

İkinci yarıda Eskişehirspor kale önü manzaralarında orta alanın " etkisizliğinin etkisi" büyüktü.

Takım savunmasında verilen zafiyette de…

***

Gecenin içinde en çok sözü geçecek adam Erkan Zengin’di.

İlk yarıda "sessiz ve derinden işleyen rüzgar gibi geçti."

Sonra göremedik.

Bazı oyuncularda yetenek körelmesi de devam ediyor, bitkinlik de.

İkinci yarıda her yanımız döküldü zaten. Yanlışlarımız ortaya dökülürken.

Dorukhan ve Ofoedu iyi başladı onlarda arkasını getiremedi.

***

Maçın genelinde dirençli bir İstanbul karşısında oynadık. Sezon başını iyi geçirmemiş Eskişehirspor’un gizemini çözmek için sert müdahaleler ve orta alanı kontrol altına almak taktiği özellikle maçın iki yarısında geçerli bir çözüm oldu.

Her ne kadar oyunun kontrolü genel anlamda bizim elimizdeymiş görünse de, Eskişehirspor’da aksayan çok şey vardı.

***

Biz sadece sezon öncesi her anlamda yaşanan fırtınalardan sonra Eskişehirspor’un ilk maçında bir aşk filmi izlemek istemiştik.

Ama şüpheli bir aşk filmiyle karşılaştık.

Sezon başında yangın üretmekle, kendini tüketmek arasındaki yakınlık kendiliğinden oluşur.

Bunun adı da iflas olur!

Bu yüzden karamsarlığa yer yok!

Bu oyuncularla yola devam edeceğimize göre. Hep destek tam destek.

Ama asıl iş Sergen Yalçın’ın antrenörlük meziyetinde. İstanbul maçının devre arasının aksine O’nun takım içinde yaratacağı çözümde…