Arada bir yürüyerek dolaşıyorum Eskişehir’i… Yedilerden- Hamam Yoluna; Adalardan- Doktorlara uzanan yolculuğum sırasında, şehrimin tertemiz havasını çekiyorum ciğerlerime;  olabildiğince. Reşadiye’ de kuşlara yem atıp , Motor Sanatın önünden eve uzanırken, Eski Stadyumun önüne geldiğimde  ise,  anılar  canlanıyor gözümde. İspanyol devi Sevilla’ yı , Feneri, Cim-Bomu, Kartalı ve daha nicelerini çimlerine gömdüğümüz ama şimdilerde  sanki terkedilmiş bir sevgili gibi  boynu bükülen  o muhteşem mabede;  “ATATüRK“ stadına gururla bakıyorum her seferinde…

         Havayı güzel bulunca, Samsun maçının ertesinde  yine dolaştım şehrimi…Bu kez oturdum da üstelik…Yeni hizmete açılan ve yavaş yavaş cazibe merkezi haline gelen Hamam Yolunun kanepelerinde giderdim yorgunluğumu. Oyun parkında oynayan çocuklar.. Oturma banklarında oturup, yılların yorgunluğu atmaya çalışan yaşlılar ve  trafiğe kapalı caddede sağa sola koşuşturan insanlar…

        Otururken de kulak verdim çevreme;  insanlar neler konuşuyor diyerek. Merak işte; Eskişehir’de Pazartesi günleri  Es-Es ‘den başka ne konuşulabilir ki…

        İşte yanı başımdaki bankta oturanlardan yansıyanlar;

-      Kardeşim bu takım(Es-Es’ i kastediyor) kesinlikle düşmez. Baksana Samsun’a beş attık.        bu hafta da Antep’ e beş atarız.. Adamlar nasıl olsa ligden düştüler.

-      Haklısın valla. Ligden düşmüş takımı da yenemezlerse, Gaziantep’ den Eskişehir’e hiç gelmesinler..

-      öyle deme üstadım;  top yuvarlak bir kere.. Belli olmaz ,işi sıkı tutmak lazım. Gazetede   okudum;  Yılmaz Vural : “havaya girmek yok.”  diyordu..

-      Sen hiç endişe etme cancağızım. Yılmaz Hocamız işini bilir. Futbolcuları karşısına alıp, Haydi aslanlar göreyim sizi dedimiydi tamamdır bu iş..

       Böyle uzayıp gidiyordu sohbetler…Parkta, kahvede, dolmuşta, tramvayda ve elbette iş yerlerinde…  Eskişehirli için, Samsun galibiyeti ile lig  bitmiş gibiydi adeta.

       Eve dönüp Gaziantep maçının ön analizini yazmak için klavyenin başına oturduğumda; İlimizin yetiştirdiği en büyük değerlerden biri olan halk ozanı Yunus Emre’nin dizeleri* (ufak rötuşlarla ) kendiliğinden dökülüverdi satırlara;

      Gelin Temkinli Olalım..  İşi Sıkı Tutalım..  Oynayalım -Yenelim... MAç OYNANMADAN KAZANILMAZ… 

* Yunus Emre’nin Şiirinin orijinal hali: Gelin Tanış Olalım/ İşi Kolay Kılalım/ Sevelim--Sevilelim/ Dünya                 Kimseye Kalmaz.