Zamanın birinde bir İngiliz, bir Fransız, bir Arap ve bir Türk arkadaş olmuş.

Bir süre işaret diliyle hoş beş ettikten sonra canları meyve yemek istemiş. Hepsinin parası toplansa ancak bir kilogram meyve alacak kadarmış.
İşte tam bu sırada anlaşmazlık çıkmış aralarında. çünkü her biri kendi istediği meyvenin alınmasını istiyormuş pazardan.
İngiliz:
- "Grape! Grape alınmalı!" diye tutturmuş.
Fransız:
- "Hayır. Raysin! Raysin alınsın!" diyormuş.
Arap:
- "Ineb! Ineb alınsın. Yoksa yemem!" diye ayak diretiyormuş.
Türkün ısrarı hepsini bastıracak güçteymiş:
- "Olmaz! Olmaz! üzüm alacağız. Başka meyve olmaz!" diyormuş da başka bir şey demiyormuş.

Verin bakalım paranızı

Onların bu kavgalarını uzaktan seyreden bilge bir kişi yanlarına giderek sormuş.
Anlatmışlar meselenin ne olduğunu.
Bilge kişi gülmüş:
- "Verin bakalım paranızı" demiş hepsine kendi dilleriyle. çünkü bu kişi hepsinin dilini de biliyormuş.
Pazarın yolunu tutmuş bilge kişi.
Bir süre sonra kucağında bir kilogram üzümle çıka gelmiş.

Nereden anladın?

Dört arkadaşın hepsi de atılmış ve:
- "Hah! İşte ben de tam bu meyveyi istiyordum!."
Sonra da şaşırarak hepsinin hangi meyveyi istediğini nereden anladığını sormuşlar:
- "çok basit. çünkü hepinizin dilini de biliyordum. Her biriniz kendi diliyle üzüm istiyordu."