Gazeteci…

Ne çok yük var omuzlarında aslında…

çok fazla görünmüyor ama yıllar sonra anlaşılıyor.

Sırtında taşıdıkları…

“Gazeteci her zaman eksik olanın sanatıdır. Bitler ve parçalar alırsınız.” diye söylemiş biri…

çok samimi geldi bana…

Gazetecinin eksik olanı tamamlamasına izin verirler de kendisinin tam olmasına, bütün olmasına izin vermezler.

İşçileri yazan gazetecidir mesela…

Atlamadan…

İktidara resti çeker…

Günümüz şartlarında bu durum ne kadar zorlaşsa da yine de elinden geleni yapar.

önemli olan da bu değil midir aslında?

Elinden geleni yapması…  

İşçinin geçim derdini anlatır da kendi derdini satır aralarına gizler…

Büyük puntolarda yazılanı görmeyenler satır aralarını mı okuyacak?

Boşver, okumasınlar!

Haksızlığı, hukuksuzluğu, yolsuzluğu yazan gazetecidir mesela...

Bu dönemde imkânsız hale gelse de, ambargo konulsa da iyi gazeteci bunu hissettirir kitleye…

Bir şekilde…

Gerekirse kendi özgür mecralarını oluşturur…

Yine aydınlatır aydınlatmak istediklerini…

Vicdani bir sorumluluktur çünkü…

Sonunda kaybedeceği şey çok olmasına rağmen kazandıkları da vardır elbet…

Bunu yalnız kendisi “bilir”, “kendisi” hisseder…

Boşver, bilmesinler!

“Asgari ücretlileri” yazan gazetecidir mesela…

Onların arasına kendilerini de sıkıştırıp “Bizde varız” demezler, diyemezler.

Yakışık alır mı hiç?

Kendi kendini anlatmanın manası olur mu?

Elbet olmaz ama başkasının da sorguladığı görülmemiştir.

Boşver, sorgulamasınlar!

Gazeteciler siyaseti yazar mesela...

İktidarın yarattığı sistem gazetecileri bir tarafa iter.

Taraf olmak zorundadır…

Sistemi sorgulamazlar da gazetecileri tarafsızlık ilkesini bozmakla suçlarlar.

Boşver, suçlasınlar!

Gazeteciler fikrini yazar mesela…

Bir diğer adı “fikir işçisidir” üstelik…

Ama fikir üretmeleri istenmez…

çünkü hem ülke hem şehir “fikirsiz gazetecilerle” doludur.

Senin de tıpkı onlar gibi olmanı isterler…

Boşver, istesinler!

Sevgili meslektaşım!

Büyüklük ya da ukalalık yapmak değil isteğim!

Ama…

Gazetecilerin dertlerini okumayanlar, bilmeyenler, sorgulamayanlar, acımasızca suçlayanlar, “tek ve aynı” olmanı isteyenler var ya…

Onlar hep isterler…

ömür boyu isterler…

Kafaya takma!

Yaşamdaki amaçları isteyerek tüketmektir seni…

Hırpalamaktır.

Yıpratmaktır.

Duyarsızlaştırmaktır.

Sömürmektir.

Sana düşen tek görev!

Onların himayesine girme yeter!

Tek ses olacağına memlekette…

Bırak, “Komünist Gazeteci” desinler!