Kaybettiği eşinin acısıyla maket ev yaparak savaşıyor

Odunpazarı ilçesi Vadişehir Mahallesi’nde yaşayan 79 yaşındaki Saim Yıldıztaşkan, 5 yıl önce eşi Niğmet Yıldıztaşkan’ı trafik kazasında kaybetti.

Karısının ani ölümüne oldukça üzülen Saim Yıldıztaşkan, acısını unutmak için maket ev yapmaya başladı.

İkamet ettiği apartmanda “Saim Dede” olarak anılan yaşlı adam, tüm komşularına maket ev hediye etti.

Balkonuna kurduğu minik atölyede saatlerce çalışan Yıldıztaşkan’ın yeni hedefi ise her hafta yüzlerce turist ağırlayan Sivrihisar’daki tarihi mekânlarının minyatürünü yapmak.

Saim Yıldıztaşkan, Sivrihisar Belediye Başkanı Hamid Yüzügüllü’den bu konuda yardım istiyor.

“Hanımın vefat etmesinden dolayı kendimi bu işe verdim”

Eşinin vefatı ile ilgili konuşurken halen daha gözyaşlarına boğulan ve kendini verdiği hobi hakkında Saim Yıldıztaşkan, “Bu hobiyi vakit geçirmek ve hanımımın vefatı dolayısıyla onun üzüntüsünü atmak için yapıyorum. Hanımımı trafik kazasında kaybettim. Tekirdağ'dan gelirken Bozüyük’te trafik kazasında kaybettim. Damadımla beraber gelirken kaza yaptılar ve hanımı kaybettim. Damadım şu anda sağ. Ölenle ölmüyor aşağı yukarı 4-5 maket yapmaya senedir devam ediyorum. Hanımın vefat etmesinden dolayı kendimi bu işe verdim. Hanımın öldüğünü tabi üzüldüm çok üzüldüm ve kendimi bu işlere adadım acısını unutmak için” diye konuştu.

“Maketleri topladığım ağaç parçalarından yapıyorum”

Maketleri topladığı ağaç parçalarından yaptığını belirten 79 yaşındaki Yıldıztaşkan şöyle devam etti:

“Maketleri; topladığım ağaç parçalarından, kasalardan, marangozlardan aldığım parçaları işleyerek yapıyorum. Nasıl yaptığımı merak ediyorlar, ben de balkondaki atölyemde gösteriyorum. Bir hafta zarfında bu evi kendim yapıyorum. Çivi, tutkal ve yapıştırma malzemeleri ile yapıyorum. Bir evin aşağı yukarı 250-300 TL civarında maliyeti oluyor. 10-15 parça maket evi sattım. Apartmanda aşağı yukarı 30-35 daire var. Bunların hepsine ev hediye ettim. Apartmanın en büyüğüyüm. ‘Dede’ deyip de vazgeçmiyorlar. Apartmanın dedesi ve en yaşlı benim. ‘Saim dede’ diyorlar, ben de onları kendi torunlarım gibi hoş karşılıyorum ve gözetliyorum.”