Sevgili anneciğim, babacığım;
Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, size şunları söylemek isterdim:

` Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyiz. Sizin çocuğunuz olsak da sizden ayrı bir kişilik geliştiriyoruz. Bizi tanımaya ve anlamaya çalışın.

` Deneme ile öğreniriz. Bize ayak uydurmakta güçlük çekebilirsiniz. Oyunda ,arkadaşlıkta ve uğraşlarımda serbest tanıyın. Bizi her yerde, her işinizde koruyup kollayın. Davranışlarımızın neticelerini kendimiz görsek daha iyi öğreniriz. Bırakın kendi işimizi kendimiz görelim. Büyüdüğümüzü başka nasıl anlarım?

` Büyümeyi çok istiyorsak da ara sıra yaşımdan küçük davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin. Ama siz beni şımartmayın, hep çocuk kalmak isterim sonra. Her istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum. Ancak, siz verdikçe almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz sözde vermeyin, sözünüzü tutmayınca sizlere güvenim azalıyor.

` Bana kesin ve kararlı davranmaktan çekinmeyin. Yoldan saptığımı görünce beni sınırlayın. Koyduğunuz kurallar ve yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem. Ancak, hiç kısıtlanmayınca ne yapacağımı şaşırıyorum. Tutarsız davrandığınızı görünce hem bocalıyor, hem de bundan yararlanmadan edemiyorum.

` Öğütlerinizden çok, davranışlarınızdan etkilendiğimi unutmayın. Beni eğitirken ara sıra hatalar yapabilirsiniz, bunları çabuk unuturum. Ancak birbirinize saygı ve sevginizin azaldığını görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder.
Çok konuşup çok bağırmayın, yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi iz bırakır. "Ben senin yaşında iken..." diye başlayan sözlere hep kulak ardına atarım.

` Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kalkmayın. Bana hata payı bırakın. Beni, korkutup sindirerek, suçluluk duygusu aşılayarak akıllandırmaya çalışmayın. Haylazlıklarım için beni kötü çocukmuşum gibi yargılamayın.
Hatalı davranışım üzerine durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dinleyin, suçumu aşmadığı sürece cezama katlanabilirim.

` Beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar, soru sorduğum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun.
Beni kabiliyetlerimin üstünde işlere zorlamayın. Ama başarabileceğim işleri yapmamı bekleyin. Bana güvendiğinizi belli edin. Beni destekleyin; hiç değilse gayretimi övün. Beni başkalarıyla karşılaştırmayın; umutsuzluğa kapılırım.

` Benden yaşımın üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün kuralları birden öğretmeye kalkmayın; bana süre tanıyın. Yüzde yüz dürüst davranmadığımı görünce ürkmeyin. Beni köşeye sıkıştırmayın; yalana sığınmak zorunda kalırım. Sizi çok bunaltsam bile soğukkanlılığınızı yitirmeyin. Kızgınlığınızı haklı görebilirim, ama beni aşağılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın. Unutmayın ki ben de sizi yabancıların önünde güç durumlara düşürebilirim.

` Bana haksızlık ettiğinizi anlayınca açıklamadan çekinmeyin. Özür dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz; tersine, beni size daha çok yaklaştırır. Aslında ben sizleri olduğunuzdan daha iyi görüyorum. Bana kendinizi hata yapmaz ve ulaşılmaz göstermeye çabalamayın. Hata yaptığınızı görünce üzüntüm büyük olur.

` Biliyorum ara sıra sizi üzüyorum, belki de hayâl kırıklığına uğratıyorum. Bana verdiklerinizin yanında benden istediklerinizin çok olmadığını da biliyorum. Yukarıda sıraladığım istekler size çok geldiyse bir çoğundan vazgeçebilirim; yeter ki beni ben olarak seveceğinize olan inancım sarsılmasın.

Benden "ÖRNEK ÇOCUK" olmamı istemezseniz, ben de sizden kusursuz ANA-BABA olmanızı beklemem. Sevecen ve anlayışlı olmanız bana yeter.

` Sizin çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.

Sevgiler................
ÇOCUĞUNUZ