Bir zamanlar gökyüzünde birbirini gerçekten çok seven bir bulutla yıldız vardı. Bulut gökyüzünün en şeker, en pembe bulutu; yıldızsa, en parlak, umudu en çok yansıtan yıldızıydı...

Gökyüzündeki her varlık onların sevgisini kıskanırdı... Tatlı bir kıskançlıktı onlarınkisi... Ama biri vardı ki; bulut ve yıldızın ayrılmalarını yürekten istiyordu....Hemde yıldızın en iyi arkadaşıolmasına rağmen...

Bulut biraz saftı, kimseyi kıramazdı. Yıldızsa bulutu için elinden gelen her şeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi... Zaten onun için bir bulutu bir de çok sevdiği dostu peri vardı... Bir derdi oldugunda periye giderdi ona anlatırdı...Nereden bilirdi ki perinin bir gün bunların hepsini yıldızla bulutun ayrılmaları için kullanacağını?

Bir gün nazar değdi bulutla yıldıza... Hiç yoktan bir sebepten tartıştılar. Bulut çekti gitti, hatalı olmasına rağmen.Yıldızsa "Nasıl olsa bulutum beni seviyor, dönecektir" Fakat hiç bir şey beklendiği gibi gitmedi... Bulut dönmedi. Kimbilir, belki cesaret edemedi dönmeye...Tek bir gerçek vardı ki; Oda ikisininde çok üzgün olduklarıydı...Gökyüzündeki iyilik melekleri bile ağladı onların bu durumlarına ama ne fayda...

Ertesi gün yıldız olanları en yakın dostu periye anlattı... Peri ise göstermelik bir hüzüne büründü...Eline büyük bir fırsat geçmişti. Artık hayatı boyunca kıskandığı kişiye karşı kozları vardı elinde.. O kişi, en yakın dostu yıldız olmasına rağmen kullanacaktı kozlarını.. Hemde büyük bi zevkle...

Peri bulutun yanına gitti ve yıldızın artık onu sevmediğini söyledi. Bulut sa üzüldü, boynunu büktü ama elinden hiç bir şey gelmiyeceğini düşündü...Çünkü yıldız inatçıydı.Birkez olmaz dediyse, bir daha olur demezdi.. Peride Bulutun bu üzgün durumundan yararlanıp ona olan sevgisini itiraf etti... Bulutta kimseyi kıramadığı için perinin, yıldızının yerine geçmesine izin verdi..

Yıldız, günlerce Bulutun dönmesini, ondan af dilemesini bekledi... Ama Bulut gelmedi. Birgün Yıldız, Bulutun yanına gidip konuşmaya karar verdi. Gece yola çıktı. Bulut, dostu sandığı peri ile ayda eleleydi... Melekler dayanamayıp, tüm olup biteni anlattılar yıldıza... Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasını gitti.... Yavaş yavaş sönmeye başladı.

Ogünden sonra yıldız söndü, ışık veremez oldu... Bulutsa artık ne o kadar pembe, nede o kadar kadifeydi.

Yıldız ilk zamanlar herşeyden vazgeçti, hayata küstü... Ama kolay pes etmezdi. Kısa bir süre sonra hayatı ile ilgili bir karar aldı.. Ogüne kadar hiç görmediği Güneşin yanına gidecekti ondan. Çok geçmeden daha önce hiç görmediği Güneşin yanına gitti. Ondan yansıtması için biraz ışık istedi...Güneş ışık yerine sevgisini verdi yıldıza...

Ogün bu gündür, yıldız Dünyaya Güneşin sevgisini yansıtır... Bulutsa; hep gözyaşlarını akıtır Dünyaya... Birde yüreğinde kopan fırtınaları.....