Bir gün delilik yakın dostlarını kahve içmek üzere evine davet etmiş. Herkes gelmiş, kahveler içildikten sonra delilik dostlarına saklambaç oynamayı önermiş.
-Saklambaç mı? o da nedir, diye sormuş merak.
-Saklambaç bir oyundur, sizler saklanırken ben yüze kadar sayacağım. Saymayı bitirdiğimde ilk bulacağım kişi benden sonraki ebe olacak.
Korku ve tembellik dışındakiler deliliğin önerisini derhal kabul etmişler.
-1,2,3,4,5........ diye yüksek sesle saymaya başlamış delilik.
Acelecilik, ilk bulduğu yere kendini atıvermiş.
Utangaçlık, her zamanki alışkanlığıyla bir ağacın gölgesine ilişmiş.
Neşe, bahçenin orta yerine doğru yönelmiş.
Hüzün, saklanacak yer bulamadığından ağlamaya koyulmuş. Kıskançlık, Başarının peşinden giderek yanıbaşındaki bir kayanın ardına sığınmış.
Delilik saymayı sürdürmüş....
Umutsuzluk, deliliğin 99'a geldiğini duyduğunda iyiden iyiye umutsuzluğa kapılmış
-Yüüüzzzz!! diye haykırmış delilik: saklanmayan ebedir, aramaya başlıyorum.
İlk sobelenen merak olmuş. Birnci kurbanın kim olacağını o kadar merak ediyormuş ki, saklanmayı ihmal etmiş.
Delilik bahçe duvarına baktığında, kararsızlığı fark etmiş; kararsızlık üzerine tünediği duvarın hangi tarafına saklanacağını düşünmekle meşgulmüş.
Ve hemen ardından neşeyi, hüzünü, utangaçlığı sobelemiş.
Herkes yeniden bir araya geldiğinde, merak sormuş:
-Aşk nerede? Hiç aşkı gören oldumu?
Delilik, aşkı aramaya koyulmuş.
Dağlara çıkmış, nehirlerin yataklarına bakmış; ama aşkı hiç bir yerde bulamamış. Çaresiz arayışını sürdüren delilik, bir gül ağacı ile karşılaşmış. Eline geçirdiği bir çalıyla ağacın dallarını, yapraklarını yoklamış. Aniden tiz bir çığlıkla irkilmiş acıyla bağıran aşk, diken batan gözünü tutuyormuş. Delilik ne yapacağını bilememiş. Özür dilemiş, yalvarmış, yakarmış aşka kendisini affetmesi için. O kadar üzülmüş ki bir daha hayat boyu yanından ayrılmayacağını bile vaat etmiş.
Acısı biraz dinen aşk sonunda özürleri kabul etmiş.
O GÜNDEN BERİ AŞKIN GÖZÜ KÖRDÜR VE DELİLİK HEP AŞKIN YANI BAŞINDADIR.