Yerel seçim sürecinin en sancılı dönemi tamamlandı.

Belediye başkan adaylarıyla birlikte meclis üyesi aday listeleri de teslim edildi.

Yalnız bu meclis üyeliği ne mühim meseleymiş arkadaş!

Sanırsınız gizli bir dosyayı soruyoruz, bu dosya açığa çıkarsa bilgiyi sızdıranın başı beladan kurtulmayacak.

Birde o gün erken çıktım, eve gidiyorum.

Hava aydınlık.

Yolda birini gördüm.

Meclis üyesi aday listesi teslim edilmiş, “bak benden duymadın” dedi.

“Bende duymadın” cümlesiyle anlamalıydım, gizli bir dosyanın peşinde sürüklendiğimi…

Alla alla diyerek gazeteye geri döndüm ama umutluyum.

Bir iki kişiyi arar, rica ederim, onlar da “Tabi Özgecim, sen yeter ki iste diyerek watsapptan bana listeleri on dakika içerisinde” ulaştırır.

Mutfakta yüzümde tebessüm, başladım en irtibat kurduğum kişileri aramaya.

Aradım.

Çalıyor, çalıyor, açmıyor!

İkincisi de…

Üçüncüsü de…

Keza dördüncüsü de…

Beşinciyi kıstırdım, konuşurken sesi titriyor, “Özge hanım siz benim başımı mı yakacaksınız” dedi.

Kapattım.

Bir süre düşündüm, ne sorduk ki dedim, meclis üyesi aday listesi işte…

Telefonlar çalıyor ama açılmıyor, bense açmadıkları zaman daha çok hırs yapıyorum “ulaşacağım size listeler, siz mi büyüksünüz ben mi” diyerek kendi kendime gaza geliyorum.

Umutlarım her geçen dakika azaldı.

Telefon rehberinden alfabetik sıraya göre gitmeye başladım, sonra, “dur birde şunu arayayım, o kesin atar bana, kıramaz beni” şansa bıraktım.

“Hayır, Özge, atamam, asla, yoooo” sözcükleri artık kalbimin orta yerine işlendi.

Kapattıkça yanımdaki arkadaşlara sordum:

“Çok mühim bir şey mi bu listeler? Söylenince cezai işlem mi uygulanıyor? Tamam itiraz eden çıkar da bu kadar kavga edilecek kadar ortada ne var?”

En son umudu kestim.

Baktım ki ne söyleyen var, ne ipucu veren.

Son bir şans…

En son aradıklarımı, “listeyi atma da, üç beş isim sızdır bari” diyerek ikna etmeye çalıştım.

O da olmadı!

Erken çıktığım gazeteden geri dönerek karanlık sokaklarda elim boş döndüm.

Komşuya bir sorsam mı, belki duymuştur, bizim duymadıklarımız bazen ayaklı gazetelerle yayılır, neden olmasın diye sorgularken, gittim eve uyudum canlarım!

Kalbim kırık, beynim yorgun, elim boş!

He uyurken şunu da itiraf ettim.

“Ey meclis üyesi aday listesi sen mi büyüksün ben mi?

Sensin seeennnn"