Hayvanat bahçesindeki tek kangurunun kapatıldığı yerden çıkıp, bahçede dolaştığını gören yetkililer hemen bir önlem alırlar. Kangurunun zıplama yeteneğini bildikleri için, onun bulunduğu bölümün çevresindeki tel örgüleri iki metre yükseltirler.

Fakat sabah işe geldiklerinde; kangurunun yine dışarıya çıktığını ve hayvanat bahçesinde gönlünce gezindiğini görürler.

Yetkililer aldıkları önlemin yetersiz olduğunun düşünerek, bir gün evvel iki metre yükselttikleri tel örgüleri iki metre daha yükseltirler...

Fakat ertesi sabah aldıkları bu önleminde yetersiz olduğunu hayretle gördüler. Çünkü kanguru yine kendine ait bölümden çıkmış; hayvanat bahçesinde özgürce dolaşmaktadır.

Bunun üzerine başka bir önlem düşünemeyen hayvanat bahçesi yetkilileri, çareyi yine tel örgüleri yükseltmekte bulurlar. Kangurunun kaldığı bölümün çevresindeki tel örgünün yüksekliğini bu kez on beş metreye çıkartırlar.

Alınacak başka önlem kalmamıştır. Kangurunun da artık bu yükseklikten zıplayarak dışarıya çıkması, gönlünce hayvanat bahçesin de gezmesi, gezinmesi mümkün değildir.

Hayvanat bahçesinde kangurunun duvar aşılı komşusu, deve, komşusunun çevresindeki tel örgüsünün her gece yükseltilmesine bir türlü bir anlam verememektedir. Daha fazla dayanamayarak sorar. "Kanguru kardeş, bu durumun sonu ne olacak, böyle? Senin bölümün çevresindeki tel örgüsü neden devamlı olarak yükseltiliyor? Bu daha ne kadar sürecek?

Kanguru bir yandan gülerek, bir yandan da deveyi yanıtlar.
"Yetkililer dışarıya açılan kapıyı geceleri kilitlemeyi öğrenene kadar."