Eskişehirspor'un Başakşehir ile oynadığı zorlu maçta mucize gibi gözüksede puan veya puanlar için umudum vardı.
Nitekim Emra Güral'ın daha 2'nci dakikada attığı golle umutlarım daha da çoğaldı. Ancak 4 gün önceden İstanbul'a gelen oyuncular daha canlı ve istekli mücadele etmesi yerine zaman zaman ayaklarına pranga vurulmuş gibi oynaması beni şaşırttı.
Arka arkaya gelen sakatlıklar kafamda 'Bu oyuncular İstanbul'da acaba ne yaptı?' dedirtti. Bu kadar çok sakatlık olduğunu yıllar sonra ilk defa gördüm. Bazıları ya gitmek istiyor ya da kafasında Es-Es'i çoktan bitirmiş bile...
Bu takım neden 4 gün önceden İstanbul'a gelir onuda anlamıyorum. Hadi Antalya veya Erzurum'a gidersin de anlarım. İstanbul'la Eskişehir arasındaki hava şartları aynı. Bu takımı erkenden oraya yollalayan zihniyete yazıklar olsun... Demek ki Eskişehirspor'un parası çok. Hoca izin veriyor Lawal geceden kampı terkediyor oradakiler bu olayı ya görmüyor ya da salağa yatıyor. Kim bu takımın kafile başkanı. Bazı yöneticiler bile Lawal olayını medyadan öğreniyor. İşte Es-Es'in öğe öğe bitirilemeyen yönetim anlayışı!


Taraftar inanmış. Çoluğunun çocuğunun rıskından keserek Pazar günü demeden İstanbul'a koşuyor, tribünleri tamamen dolduruyor, takıma destek veriyor ama oyuncular sahadan çıkmak için birbirleriyle yarışıyor. Böyle bir takım olmaz. İkinci yarıda yenilen goller Eskişehirspor'un kapasitesini bir kez daha gözler önüne koydu.


50'nci yılda Eskişehirspor'u bu hallere düşürenler eserleri ile öğünsün dursun. Taraftarın dediği gibi "Helal olsun size... Efsane takımı rezil ettiniz ya."