Hoca vaaz vermek istediği camiye gitmiş. Fakat hasat mevsimi olduğu için köylüler tarlalarında çalışıyormuş. Vaazı dinlemeye sadece bir seyis gelmiş. Hoca seyise sormuş: "Burada yalnız sen varsın, sana göre ben vaaz vermeli miyim?" Seyis cevap vermiş:
"Vallahi hoca ben basit bir adamım Bu konulardan anlamam. Ancak ahıra gelseydim ve atlarımın hepsinin kaçıp sadece birinin kaldığını görseydim yine de onu beslerdim." Hoca bu sözlerden vaaz vermesi gerektiğini anlamış.
Hoca, Hz. Âdem'den başlamış, Hz.Muhammed'e kadar bütün peygamberleri anlatmış. Hoca coştukça coşuyormuş, bu arada tam iki saat olmuş ve seyis nerede ise uyuyacakmış. Sonunda vaaz bitmiş. Hoca seyise sormuş:
"Nasıl vaazımı beğendin mi?"
Seyis cevap vermiş:
"Hoca! Sana basit bir insan olduğumu bu konulardan anlamadığımı söylemiştim. Ama yine de ben, ahırıma gelseydim ve birisinin dışında bütün atlarımın kaçtığını görseydim evet o kalanı yine de beslerdim. Ama asla hepsini ona vermezdim."
İşti biz insanların, özellikle öğretmenlerin yaptığı en büyük hatalardan biri. Bizler bilgimizi kanıtlamak için durmadan anlatıyoruz. Öyle ki bazen kendimizi kaptırıp zilin bile çaldığını duymuyoruz. Halbuki öğrenci ne kadarını istiyor? O anda neler düşünüyor? Akşam neler yaşadı?
Ortam ne durumda? Hiç düşünmüyoruz.Yemi iyi ayarlamak için insan psikolojisini bilmek gerekiyor. Empati yeteneğimizi kullanmalıyız. Yani kendimizi onların yerine koyup o şekilde düşünmeliyiz.
Düşünün: Dişiniz felaket ağrıyor, o sırada bir arkadaşınızda davet edeceği piknikteki yiyeceklerden bahsediyor. Ne kadar ilgilenirsiniz?