Okyanustaki kazada batan gemiden kurtulan adamı dalgalar küçük ıssız bir adaya kadar sürükledi. Adam ilk günler Allah'a yalvardı, yakardı ve yardım bulurum umuduyla günlerce ufka baktı. Ama ne gelen oldu, ne giden...

Daha sonra rüzgardan, yağmurdan ve zararlı hayvanlardan korunmak için ağaç dallarından ve yapraklarından bir kulübe yaptı. Sahilde bulduğu, gemiden artakalan konserve, pusula gibi eşyaları bu kulübeye taşıdı.

Günler gelip geçiyor, değişen birşey olmuyordu. Balık avlıyor, ufku gözlüyor, kendisini kurtarması için Allah'a dua ediyordu.

Bir gün tatlı su getirmek için yürüyüşe çıkmıştı, geri döndüğünde kulübesinin alevler içinde yandığını gördü. Duman adeta dans ederek göğe yükseliyordu.

Başına gelebilecek en kötü şeydi bu. Keder ve öfke içinde donakaldı. Issız adada kulübesi bile kalmamıştı.

"Allahım, nedir bu başıma gelenler?" diye feryat etti. Geceyi kumlar üzerinde üzüntü içinde geçirdi.

Ertesi sabah erkenden, adaya yaklaşan bir geminin düdük sesiyle uyandı. Bitkin adam hemen gemiye alındı.

"Benim burada olduğumu nasıl anladınız?"

Kaptanın cevabı şaşırttı:

"Dumanla verdiğin işareti gördük, rotamızı değiştirdik ve hemen buraya geldik! Geçmiş olsun”