Bir gün bir kral ama halkı tarafından sevilen bir bilge kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan etti. Yarışmaya çok sayıda sanatçı katıldı. Günlerce çalıştılar birbirinden güzel resimler yaptılar. Sonunda eserlerini saraya teslim ettiler. Tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlandı. Ama birinciyi seçmesi için karar vermesi gerekiyordu.

Resimlerden birisinde sakin bir göl vardı. Göl bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtıyordu. üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslüyordu. Resme kim baktı ise onun mükemmel bir huzur resmi olduğunu düşünüyordu.

Diğer resimde de dağlar vardı. Ama engebeli ve çıplak dağlar. üst tarafta öfkeli bir gökyüzünden yağmurlar boşanmakta, şimşekler çakıyordu. Dağın eteklerinde ise köpüklü bir şelale çağıldıyordu. Kısaca resim hiç de huzur dolu görünmüyordu.

Fakat kral resme bakınca, şelalenin ardında kayalıklardaki çatlaktan çıkan mini minnacık bir çalılık gördü. çalılığın üstünde ise anne bir kuşun örttüğü bir kuş yuvası görünüyordu. Sertçe akan suyun orta yerinde anne kuş yuvasını kuruyor... Harika bir huzur ve sükûn...

Peki ödülü kim kazandı dersiniz?

Kral ikinci resmi seçti. “çünkü” dedi, "Huzur hiçbir gürültünün, sıkıntının yada zorluğun bulunmadığı yer demek değildir. Huzur bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükûn bulabilmesidir. Huzurun gerçek anlamı budur."