Evvel zaman içinde iki kardeşin bir buğday tarlası ve bir değirmeni varmış. Her gün birlikte çalıştıktan sonra tahılı ikiye bölerlermiş.
Bir gün ailesi olmayan kardeş şöyle düşünmüş:
"Bu adil değil! Benim kimsem yok, kardeşimin ise doyurması gereken büyük bir ailesi var."
Böylece her gece karanlık bastıktan sonra kimse fark etmeden kardeşinin deposuna fazladan bir ölçek tahıl koymaya başlamış. Aradan çok geçmeden öteki kardeş kendi kendine şöyle düşünmüş: "Bu adil değil! Büyüdüklerinde bana bakacak oğullarım var, kardeşimin ise hiç kimsesi yok"
Böylece her gece karanlık bastıktan sonra kimse fark etmeden kardeşinin deposuna fazladan bir ölçü tahıl koymaya başlamış. Fakat bir gece aniden karşılaştılar ve birbirlerinin ne yaptığını öğrendiler. Birbirlerine duydukları derin sevgi ve bağlılık nedeniyle sevinç gözyaşlarına boğuldular.