Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin oğluna kadar uzanır. Babasının işi nedeniyle orta öğrenimi kesintilere uğramıştı.

Orta ikideyken, öğretmenleri büyüyünce ne olmak istediklerini veya ne işle uğraşmak istediklerini anlatan bir kompozisyon yazmalarını istemişti. Çocuk bütün gece düşünerek ilerde bir at çiftliği kurup at yetiştiriciliği yapan bir çiftlik kurmasını anlatan 7 sayfalık bir ödev hazırladı. Hayalini en ince ayrıntılarına varıncaya kadar anlattı. Hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların hatta koşu yollarının yerlerini de gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine yerleştireceği1000 metre karelik evin ayrıntılarını da ekledi.

Ertesi gün hocasına sunduğu ödev, tam kalbinin sesiydi. İki gün sonra ödevi geri aldı. Kâğıdın üzerinde kırmızı kalemle çizilmiş kocaman bir ''O''ve ''dersten sonra beni gör'' uyarısı vardı.''Neden sıfır aldım'' diye merakla sordu çocuk hocasına.
''Bu senin yaşındaki çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal'' dedi öğretmeni.''Paran yok gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız! '' Ve ekledi''Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirttikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.''

Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı. ''Oğlum'' dedi babası, ''Bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim! ''

Çocuk bir hafta düşündükten sonra ödevini hiç değiştirmeden götürdü hocasına. '' Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin'' dedi ''Bende hayallerimi''...

O orta iki öğrencisi bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metre karelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev çerçevelenmiş şöminenin üzerinde asılı duruyor.

Öykünün en can alıcı yanı şu; Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisiyle birlikte bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine ''Bak'' dedi '' Sana şimdi söyleye bilirim. Ben senin öğretmeninken, hayal hırsızıydım. O yıllar da öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allahtan ki sen, hayalinden vaz geçmeyecek kadar inatçıydın.