Baba-oğul, göl kenarına gelince, oltayı göle atıp otele döndüler. Bir saat sonra oltaya balık takılıp takılmadığını görmek için göle gittikleri vakit, dört beş balığın takılmış olduğunu gördüler. çocuk, “Ben, balıkların oltaya takılacaklarını biliyordum” dedi.
Babası sordu: “Nereden biliyordun?”
“Dua ettim de onun için” dedi çocuk.
Oltayı yeniden hazırladılar ve yemek için otele gittiler. Yemekten sonra göle gittikleri vakit, yine birkaç balığın yakalandığını gördüler. çocuk, “Böyle olacağını biliyordum” dedi.
Babası sordu: “Nereden biliyordun?”
çocuk, “Dua ettim de onun için” dedi.
Baba-oğul, oltayı tekrar göle attı ve otele geri döndüler. Yatmadan önce, göle gidip oltaya baktıkları vakit, bu defa bir tek balığın bile oltaya takılmadığını görürler. çocuk, “Ben oltaya balık gelmeyeceğini biliyordum” dedi.
Babası sordu, “Nereden biliyordun?”
çocuk, “Dua etmedim de onun için” dedi. Babasının, niye dua etmediğini sorması üzerine de çocuk, şu cevabı verdi: “Oltaya yem takmadığımı hatırladım da onun için.”
