Değerli okurlarım,

     Nerdeyse bir saat oldu klavyenin başına oturalı...Hala ne yazacağımı kestirebilmiş değilim. ”Ligde zor günler geçiren Es-Es” diye başlıyorum yazıya ama  devamı gelmiyor bir türlü. Zira Es-Es ‘ in zor günler geçirmesi ve (tabir yerinde ise) “ kuru ekmeğe “muhtaç kalması içimi acıtıyor.. Acıtmanın da ötesinde yüreğimi kanatıyor adeta…

    Lafın özü, hani bazı günler  vardır kilitlenir ya  insan.. Konuşmak   ister ama sesi çıkmaz; yazmak ister ama ne yazacağını bilemez.  İşte öylesine bir durum benim şu an ki ruh halim…

     O nedenledir ki, bu haftaki  köşemin boş kalmaması adına (affınıza sığınarak) gençliğimde yazdığım bir şiirimi paylaşmak istedim sizlerle..

     Eskişehirspor’ un umuda yolculuğuna gönülden destek olan tüm ES-ES Sevdalılarına sevgi ve

saygılarımla….

 UMUDA YOLCULUK….

Varsın Bir-bir yüzüme kapansın demir kapılar.

Varsın yaksın güneş, ıslatsın yağmur-kar..

Ve uçsun tepemde ölümümü bekleyen akbabalar..

İnadım inat işte yaşayacağım.

çünkü; BENİM HALA UMUDUM VAR…..