Günleri değil, anları hatırlarız. Yaşamın amacı, amacı olan bir yaşamdır.
Bundan yılllar önce Chicago'da yaşarken, gazetede lösemili bir erkek çocuğu hakkında bir yazı okumuştum. Çocuk kendisini her kötü hissettiğinde ve durumu her kötüleştiğinde evlerine bir paket içinde bir oyuncak armağan geliyormuş. Her seferinde de paketin üzerinde;
"SİHİRLİ EJDERHA'nın gönderdiği yazılıymış.
Sonunda çocuk ölmüş ve anne babası artık "Sihirli Ejderha"nın ortaya çıkacağını düşünmüşler. Fakat ejderha hiç görünmemiş.
***
Geçende Karadeniz'den İstanbul'a doğru bir yolculuk yapıyordum. Samsun yakınlarında bir mola yerinde çay içmek istedim. Bir masada iki sandalye vardı ve sadece bir kişi oturuyordu.
Oturmak için izin istedim. Adam izin verdi. Sonra kendime bir çay söyledim. Adam benimle konuşmak istiyordu; ama, ilk cevabımdan sona vazgeçti. Bana "Yolculuk nereye?" diye sordu. Ben de adamın yüzüne bile bakmadan "Boşver" diyerek geçiştirdim. Az sonra bir araba anonsu yapıldı.
Yanımdaki adam "İyi günler" dileyerek, otobüsüne bindi. Ben yine ağzımı bile kımıldatmamıştım. Sonra arabamızın anonsu yapıldı. Çayımın parasını ödemek isterken garson "Siz o giden bay ile tanışmıyor muydunuz? O çayınızın parasını ödedi" dedi.
Adam "Sihirli Ejderha" olmuştu. Ya ben!