Ağustos ayının sıcak günlerinden biri yaşanıyor Eskişehir’ de… Gün yavaş yavaş ikindiden akşama doğru yol almakta… Eve gitmek üzere bindiğim tramvayda; durak anonslarını yapan bayanın platonik sesi duyuluyor; STADYUM diyerek… Stadyum kelimesini duyduğum yer tam da Es-Es ‘in 52 yıllık mabedi ATATüRK STADI ‘ nın yanı olunca ister istemez anılar canlanıyor gözümün önünde….
Tramvaydan inip onlara ,yani, ANILARA biniyorum; Bu stadta Es-Es ‘ le birlikte yaşadığım sevinçlere, hüzünlere….
Tarih 16 Eylül 1970…Yazdan kalma bir gün. Futbolda Avrupa Fuar Şehirleri Kupasında ülkemizi temsil eden Eskişehirspor, ilk maçta 1-0 mağlup olduğu İspanyol devi SEVİLLA ile rövanş maçını oynamak üzere Eskişehir Atatürk stadının çimlerine çıkıyor.. Tüm ülke ve Eskişehir ayakta… Acaba kurulduğu ilk yılında 2.nci ligden 1.liğe çıkıp hemen ertesinde de 1. ligde fırtınalar estiren Es-Es, İspanyol devini eleyebilecek mi?...
Gelin bu tarihi maçın son dakikalarına gidelim ve maçı radyoda anlatan spikerin( Necati Karakaya ) sesine kulak verelim.:
“ Evet sayın dinleyenler… Maçta son on dakikaya girilmek üzere…ES-ES ‘ler bir gol bulabilmek için mütemadiyen (devamlı) bastırıyor. Sağlı-sollu ataklarla SEVİLLA kalesini sıkıştırıyor. NİHAT ‘ın ortası KAPTAN FETHİ kafayı vurdu…Ah..! AUT…Sevilla Takımı aut atışıyla oyuna başladı .Sekiz numaralı FLOY topu 7 numaralarına aktardı.. Şimdi, 7 numaralı BRUEZZO açık tribünlerin önünden Motor Sanat tarafındaki Eskişehir kalesine doğru kayıyor… kayıyor.. Topu yanına yanaşan arkadaşı ACUSTO ‘ya verdi… 9 numaralı ACUSTO şut mesafesinde…Şutunu Atıyor.. Ve maalesef top AĞLARIMIZDA…Kalecimiz MüMİN in yapacağı bir şey yok.. Evet sayın dinleyenler..Dk:79 ve 1-0 mağlup duruma düştük.. Bundan sonrası çok zor.. Maçın son on dakikasına giriyoruz ve Es-Es ler. tam üç gol bulmak zorunda”
Kalan on dakika, benim gibi maçı canlı izleyenlerin belleklerindeki tazeliğini hala koruyor. .Dk:84 1-1; Gol: FETHİ HEPER Dk 86 2-1; Gol: FETHİ HEPER ve Dk:90 3-1 Gol; FETHİ HEPER…. Es-Es olmaz denilen başarıyor ve İspanyol devini kupanın dışına itiyor...
İlk bunlar geliverdi aklıma; tramvaydaki STADYUM anonsunu duyunca…1953’te futbolun hizmetine sunulan ve profesyonel olarak 5 Eylül 1965’te oynanan ilk maç olan Eskişehirspor- Kasımpaşa maçı ile tarih sahnesine çıkan Es-Es’in “ KUTSAL MABEDİ” nde yaşadıklarım sadece Sevilla maçı ile sınırlı olamazdı elbette…
* Türk futboluna “3 Büyükler “olarak geçmiş İstanbul takımlarına karşı kazanılan sayısız başarılar... Dahası, Maçı farklı bir skora taşıyan Es-Es Li futbolcuların(örneğin; Ender Konca’nın, Kamuran’ ın, Koca Usta Vahap’ın ) rakip oyuncalara attıkları bacak araları, topu stop ettirip tozluk çekmeleri…
* 3-0 mağlubiyetten 4-3 galibiyete taşınan bir DENİZLİ MAçI…
* Finalde Bursaspor ‘a karşı Riva Halil’ in attığı iki golle kazanılan TüRKİYE KUPASI ZAFERİ…
* Tüm gün yağan ve maç boyunca devam eden yağmurlu bir havada Hakem Sadık DEDA’ nın verdiği penaltının Zafer TüZüN tarafından gole çevrilmesi bir yıllık aradan sonra yeniden Milli Lige dönüş…
* ülke gündeminden taşarak Avrupa medyasında kendine yer bulan 20.000 taraftar önünde üçüNCü LİG’ te oynadığımız bir AFYON MAçI …. PEKİ..YA YAŞANAN HüZüNLER;
* 1981-82 yılında Beşiktaşlı Ziya DOĞAN’ ın ofsayttan attığı ama Hakem Talat TOKAT tarafından verilen gol sonrası açık tribünden yan hakemin kafasına sökülüp atılan kalas parçası ve maçın tatil edilmesi. Akabinde TFF tarafından verilen 3-0 lık hükmen mağlubiyet ve Es-Es ‘in tarihinde ilk defa BİR ALT LİGE DüŞMESİ….
* Mabedimizde alınan en ağır yenilgilerden biri olan 7-1 yenildiğimiz DENİZLİ MAçI….
* Adını Eskişehirspor futbol tarihine altın harflerle yazdırmış Fethi HEPER ‘in 1-0 yenilgi ile biten Hacettepe maçı esnasında kulübe tarafından oyundan alınışını protesto etmek için FORMASINI çıkarıp YERE ATMASI…
* Dokuz hafta boyunca üst-üste mağlup olduğumuz; sezon boyunca aldığımız 20 yenilgiden tam on tanesine MABEDİMİZDE uğradığımız ve en acı olanı küme düştüğümüz 2015-16 sezonu….
VE.. YIL 2018 …sıcak bir Ağustos günü... Gün ikindiden dönüp ağır ağır akşama doğru yol alıyor…Tramvaydayım… Dahili anonstaki platonik sesin STADYUM nidasına bir adım ötede 52 yıllık koca bir tarihi yıkmaya çalışan iş makinasının homurtusu karışıyor . Ne dünyanın en büyük orkestrasına koro şefliği yapmış AMİGO ORHAN ‘ In taraftara yaptırmaya çalıştığı ES-ES ES ..KİKİ Kİ.. ESKİ ESKİ ES.. tezahüratları ; ne BANDO ES-ES ‘in çaldığı “çAU BELLA” ‘ ; ne de AYDER TRİBüN ‘ ün döktüğü hüzün göz yaşları…Hiç biri İş makinasının çıkardığı gürültüyü bastıramıyor…
Ve Ağustos’ un üçü bu gün…Günlerden Perşembe…ES-ES in 52 yıllık mabedi ATATüRK STADI tepesine inen balyozlara direnemeden AYAKTA öLüYOR…
