Bir zamanlar, önlerinde ve arkalarında birer torba taşıyan üç adam yolculuk yapıyordu. Yolda İlk adama torbalarda ne olduğunu sordular. Adamın cevabı şöyle oidu:
- Bütün arkadaşlarımın iyiliklerini arkamdaki torbaya koydum. Sonuçta, onları göremiyorum ve kolayca unutabiliyorum. önümdeki torbada ise başıma gelen bütün kötü şeyleri taşıyorum. Yürürken sık sık durup onları çıkarıyorum ve onlara çeşitli açılardan bakıyorum. üzerlerinde yoğunlaşıp, bütün düşünce ve duygularımı onlara yöneltiyorum.
Bu adam, sık sık başına gelen kötü ve talihsiz şeylere bakıp düşündüğü için, yolda fazla ilerleme kat edemiyordu.
ikinci adam, kendisine o iki torbada ne taşıdığı sorulduğunda, şu cevabı verdi:
"İlk torbada, yaptığım bütün iyilikleri taşıyorum. Onları önümde tutuyor ve başkalarının da görebilmesi için sürekli çıkarıp. Arkamdaki torbada ise hatalarım ve kötü işlerim var. Nereye gidersem gideyim, onları da beraberimde götürüyorum. çok ağır oldukları için beni yavaşlatıyorlar, ama onlardan bir türlü kurtulamıyorum."
üçüncü adama da taşıdığı iki torba soruldu. O ise şöyle dedi:
"İlk torba, insanlar hakkında iyi düşüncelerle, onların yaptığı güzel şeylerle ve benim yaptığım iyiliklerle dolu. Oldukça büyük bir torba ve ağzına kadar dolu, ama ağır değil. Onun ağırlığı, bir salın ağırlığı kadar bir şey. Yük değil yani, tersine benim hareketimi kolaylaştırıyor. Başkaları hakkında duyduğum bütün kötü şeyleri gösteriyorum ve kendim hakkımda kapıldığım kötü düşünceleri o torbaya koyuyorum. Ama bakın, boş! çünkü dibinde büyük bir delik açtım. Delikten düşüp gittikleri İçin sonsuza kadar kurtuluyorum onlardan. Yolculuğumu güçleştirecek ağırlıklardan da kurtulmuş oluyorum ve hedeflediğim yere daha çabuk ulaşabiliyorum."