Gerçi yeni yeni ‘harika’lar yaratılıyor ama bunlardan hangisi yarına kalacak ve ‘yarının 7 harikası’ olacak acaba?
Manş Tüneli: İngiltere ile Kıta Avrupa’sını bağlayan tünelin ilk kez ypımına 1802 yılında girişilmedi; hayır, o yıl yalnızca düşüncesi vardı, şöyle edelim şöyle yapalım deniliyordu. Aradan geçen 78 yıl içinde kimi denemeler yapılmadı değil, askeri ve ekonomik engellerle karşılaşılınca cayıldı. Yeniden başa dönüldü ve...

Acrajeneratör: 1925’te rüzgar gücüyle çalışan bir jeneratör düşünülmüş ama gerçekleştirilmesi 1941 yılına sarkmıştı Yer ABD idi, bir de Almanya’da Salach buna sıvanmıştı. ABD Federal Enerji Komisyonu daha sonra bu acrajeneratörlerin incelenmesi için fon ayırmış, yapım planlarını geliştiri önermişse de... temel fikre bir türlü gerekli güven uyanmamıştır. Nedeni, kaynak gücün güvenilmezliğiydi, iyi mi?

Evcilleştirilen Volkan: ö 55’te Toskana’daki (İtalya) bir sıcak kaynak suyu ya da sıcak su kaynağı batıl inançlara konu olmuştu. İS 1930’lara kadar bu su, enerji kaynağı olarak kullanılıyordu. Daha sonra geliştirilen bir kurama göre, dünanın herhangi bir yerini yeterince derin kazınca sıcaklığın arttığı, yani diplerde yararlanılmayan dev bir rezervuar kaynak olduğu düşünülmüştü.

ürdün Vadisi: Filistin’e sulama suyu ve elektrik verme tasarıları 1925’te, sonra da 1943’te yapıldı. Bir baraj, bir rezervuar, bir kanal, bir de enerji santralı içeren bir tasarıydı bu. Gerçekleşmedi bir türlü, çünkü siyasal ve ekonomik koşullar yolunu kesiyordu.

Afrika’nın Merkez Gölü: 1935 yılıydı, Alman asıllı mimar Herman Sörgel Orta Afrika’da iki büyük tatlı su gölü yaratma peşindeydi. Olabilirde de pekala. Ama o politikacılarla askerler yok mu?

Atlantropa: Bu da Herman Sögel’in düşüydü. 1928’de Akdeniz’in yatağını yeniden kazacak, Afrika ve Avrupa kıtalarını birleştirecek ve yanı sıra elektrik enerjisi elde edecekti. Evet, tabii, yine onlar; politikacılar ve askerler engellediler Sögel’i. Bunlar gerçekleşseydi her biri yarının harikaları olacaktı; Manş tüneli hariç...