TV başında, dostlarımla ve  aile ortamında  seyrettim Es-Es –Elazığ maçını…Heyecanımın ve duygularımın zirve yaptığı, davranışlarımın kontrolümden çıktığı , kısacası, hop-oturup hop kalktığım bir akşamdı , benim için.

        İlk yarı  boyunca , Fuat Hocanın  doğru kadro  tercihine rağmen  - bana göre -oyunu  yanlış kurgulayarak kontrollü futbolu  tercih etmesini ı eleştirdim maçı birlikte izlediğim  dostlarıma ..Hatta,  ilk yarı bittiğinde ” Yine Hatalısın  Be Hocam”  başlığıyla   kağıda dökülecek yazı taslağı bile   oluştu  kafamın içinde. ..Ama , sonrasında ikinci yarıda atılan  goller ve gelen galibiyetle birlikte ,savaş baltalarını (! ) toprağa gömüp , “ barış çubuğunu” yakmaya karar verdim. Zira ,ne demişler :“ Kazanan  her zaman haklıdır”.. öyle ise maç boyu kafamı kurcalayan ;

        1-Eskişehirsporun ve Elazığ Takımının  maç içinde kaleye 30-35 mesafeden ve hemen hemen aynı noktalardan  kullandıkları  ikişer adet serbest vuruşa bakarak ;

-Bizimkilerin  niçin dağlara  taşlara gittiğini  sorgulamak  ile,

 -Elazığ takımın kullandığı  ( biri gol olan  diğeri de  defansımızın ve kalecimiz Melih’ in bakışları arasında yerden sekip auta giden)  serbest vuruşlar esnasında da  defansımızın yerleşme  düzenine getirmek istediğim eleştiri : Yazıya Dökülmeden çöpe;

        2- İkinci yarıya  kapanan  Elazığ  defansını açmak için   (orta sahada  defansımızın içine gömülü oynayan ) Furkan  Balaban’ ı çıkararak yerine  sağ kulvarı iyi kullanabilen  Jesse’ yi  oyuna alarak başlayan  Milinkoviç’ i forvet arkasına atan  ve böylece maçı çeviren Hocamıza övgü Manşete…

        NOKTA…