Aynı kararı siz verir miydiniz?

Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul icin bağş toplama yemeğinde, çocuklardan birisinin babas katlmclar tarafndan asla unutulmayacak bir konuşma yapt. Okula kendini adamş öğretmenleri kutladktan sonra şöyle bir soru sordu: 'Dşardaki etkenler tarafndan etkilenmedikçe doğa herşeyi mükemmel bir şekil ve srada yapyor. Ama yine de oğlum Shay, diğer çocuklarn öğrendikleri gibi öğrenemiyor. Diğer çocuklarn anlayabildikleri gibi anlayamyor. Oğlumda doğal olmas gereken şeyler nerede?'
Bu soru karşsnda dinleyiciler sessiz kaldlar.
Baba devam etti. 'Ben inanyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Shay gibi bir çocuk geldiğinde, gerçek insan doğas kendini gösterme frsatn buluyor ve bu da insanlarn o çocuğa davranş şekillerinde kendini gösteriyor.'
Ve sonra aşağdaki hikayeyi anlatmaya başlad:
Shay ve babas bir gün parkta Shayin tandğ birkaç çocuğun baseball oynadklarn gördüler.
Shay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'
Shay'in babas çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takmlarnda oynamasn istemeyeceklerini ama ayn zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacn duyduğu, engellerine rağmen başkalar tarafndan kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceğini de biliyordu.
Shay'in babas çocuklardan birinin yanna yaklaşt ve (fazla birşey
beklemeyerek) Shay in oynayp oynayamayacağn sordu. Çocuk şöyle danşabileceği birilerine bakt ve sonra 'Şu anda 6 say gerideyiz ve oyun sekizinci turunda. Herhalde takma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalşrm' dedi.
Shay büyük bir gayretle takmn yanna gitti ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile takm t-shirtini giydi. Babas gözünde yaş, kalbi scak duygularla dolu onu izledi. Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolay babann mutluluğunu gördüler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takm birkaç puan kazand ama hala 3 say gerideydi. Dokuzuncu turun başnda Shay eldiveni eline geçirdi ve sağ açk sahaya çkt. Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasnn ona tribünlerden el salladğn gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vard.
Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takm yine puan kazand. Şimdi bütün kaleler doluydu, oyunu kazanma şans ortaya çkmşt ve topa vurma sras Shay'e gelmişti.
Bu noktada Shay'in vurucu olmasna izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalydlar? Şaşrtc bir hamleyle Shay'e sopay verdiler. Herkes topa isabet ettirme şansnn sfr olduğunu biliyorlard çünkü brakn topa vurmay Shay sopay bile elinde tutmasn bilmiyordu.
Ama Shay sahaya çktğnda top atc, diğer takmn kazanma şanslarn bir kenara brakarak Shay'e bu frsat tandklarn görünce birkaç adm öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru frlatt. İlk topa Shay zorlukla sopay savurdu ama skalad. Atc tekrar birkaç adm öne doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru att. Shay sopay savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere atcya doğru vurdu.
Oyun şimdi bitecekti. Atc topu yerden ald ve ilk kaledeki adamna
kolaylkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.
Ama atc topu ald ve ilk kaledeki adamnn başnn üzerinden diğer takm arkadaşlarnn erişemeyeceği yere frlatt.
Tribünlerdeki herkes ve iki takmda bağrmaya başladlar, 'Shay, ilk kaleye koş, ilk kaleye koş!' Shay hayatnda hiç bu kadar uzağa koşmamşt ama ilk kaleye gidebildi. Şasknlktan büyümüş gözleriyle yere çöktü.
Herkes bağrmaya devam etti, 'İkinci kaleye koş, ikinci kaleye koş' Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşabildi. Shay ikinci kaleye geldiği srada açk sahada diğer takmdan biri topu almşt ... takmn en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma şansn elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki adamna atabilirdi ama top atcsnn niyetini anladğndan o da kastl olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşnn başnn üzerinden att.
Herkes bağryordu, 'Shay, Shay, Shay, bütün yolu koş Shay'
Karş takmdan birinin yardm ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Shay üçüncü kaleye koşabildi, 'Üçüncüye koş! Shay, üçüncüye koş!'
Shay üçüncüye gelirken diğer takmdak çocuklar ve seyirciler ayağa
kalkmşlard ve bağryorlard, 'Shay, hepsini koş! Hepsini koş!' Shay
hepsini koştu ve oyunu takm için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafndan alkşland.
'O gün', dedi babas, gözlerinden yaşlar aşağya doğru süzülerek,
'iki takmdaki çocuklar da dünyaya bir parça sevgi ve insanlk getirmeyi başardlar'.
Shay bir sonraki yaza yetişemedi. O kş öldü. Bir kahraman olduğunu ve babasn mutlu ettiğini ve eve geldiğinde annesinin de gözyaşlar içinde onu kucakladğn asla unutmad.
Bunu size yollayan kişi hepimizin bir farkllk yapabileceği inancn taşyor. Hepimizin her gün binlerce frsat olabiliyor 'doğal olan şeyleri' gerçekleştirmek için.
Bilgin bir adam bir zamanlar demişki: Her toplum, kendilerinden daha az şansl olanlara nasl davrandğyla değerlendirilir.