Biraz da gülmek lazım...

İki yahudi arkadaş, aldıkları tüyoyu değerlendirerek varlarını yoklarını o sene çok satılacağını düşündükleri haki renk kumaşa yatımışlar. Ama evdeki hesap çarşıyı tutmamış ve kumaşları satamamışlar.
İki kafadar iflasın eşiğine gelmişken, bir sabah kapı çalınmış ve içeriye bir albay girmiş.
- Sizde haki renk kumaş var mı???
Bizimkil...er sevinçten havaya uçmuş, albayı götürüp ağzına kadar haki renk kumaş dolu depolarını göstermişler.
Albay kumaşları incelemiş ve
- Güzel, kumaşları beğendim, bu sene askerlere 200.000 subaylara 50.000 adet haki renkte elbise yaptıracağız.
Ancak tabii ki benim tek başıma beğenmem yetmez. Generalin de onay vermesi gerekiyor. Ben sizden bir parça numune alıp gideyim. Yarın size olumsuz bir şey olursa telgrafla bildiririm, eğer saat 12:00 a kadar benden haber gelmez ise kumaşları dikmeye başlayabilirsiniz. Bizimkiler Ok dedikten sonra, başlamışlar sabırsız bir bekleyişe.
Ama ne bekleyiş, zaman zaman sevinçle olacak bu iş diye düşünürken zaman zaman korkuyla ya olmazsa diye kurmuşlar kafalarında,
gece uygu yok, dön sağa, dön sola ve nihayet uykusuz bir gece sonunda gözler yolda postacıyı beklemeye, daha doğrusu beklememeye başlamışlar.
Saat 12:00 olduğunda gelen giden olmadığını görüp sevi,nme hazırlıkları yaparlarken uzakta postacı görünmüş.
Bizimkiler yıkılmış tabii ama ne çare, bir tanesi gidip postacıdan telgrafı almış.
Ve koşa koşa geriye gelip arkadaşına seslenmiş,
- Müjde Morris müjde, baban ölmüş :)))