ESOGÜ Tıpa Fakültesi’nde görev yapan öğretim üyeleri arasında ‘’mesai saatleri sonrasında serbest mesleki faaliyette bulunma üzere’’ muayenehane açanlar oldu.
Uzunca bir süre faaliyette de bulundular.
Sonradan yapılan bir yasal düzenleme ile iki görevi birlikte yürütme olanakları ortadan kaldırıldı.
Kendilerine ya ‘’tam gün çalışma’’ ya da ‘’üniversiten ayrılma’’ seçenekleri sunuldu.
Yalnız bir tarih belirlenerek ‘’uygulama kapsamı dışında’’ bırakılan öğretim üyeleri de oldu.
Ortada ‘’haksızlık’’ içeren bir ‘’çifte standart’’ var.
Yarattığı sıkıntılar da oldukça büyük.
Öğretim üyeleri arasında ‘’muayenehaneyi kapatmak’’ yerine ‘’üniversiteden ayrılmayı tercih edenler oldu.
Sayıları az değil…
Dahası hala ‘’üniversiten ayrılmayı’’ düşünüp karar aşamasında olanlar da var.
Ayrılanlar, alanlarında başarılı olmuş deneyimli öğretim üyeleri…
Ayrılışları, zaten kadro sıkıntısı çeken üniversitede ciddi bir kadro zafiyeti yaratıyor.
Bu gidişle ders verecek hoca kalmayacak.
Beraberinde oluşacak başka sakıncalar da var.
Gerek ‘’haksızlık’’ içeren uygulama gerekçe yarattığı sorunlar defalarca dile getirildi.
Ancak nedense dikkate alınmadı.
Konuyu BAKIŞ sütunlarında dile getirdiğimiz de oldu.
Bugün daha önce dile getirdiğimiz konuları yineleyecek değiliz.
Bugünkü konumuz başka…
Eskişehir’de yaratılan bir olay var ki, akıl sır erdirmek olanaksız.
ŞU OLAYA BAKIN
‘’Muayenehanelerini kapatmaları’’ istenen ESOGÜ Tıp Fakültesi öğretim üyeleri olayı yargıya taşır.
Eskişehir 2’nci İdare Mahkemesi’ne dava açarlar.
Dava aleyhlerine sonuçlanır.
Onlar da Bursa İstinaf Mahkemesi’ne itirazda bulunurlar.
Bursa İstinaf Mahkemesi, öğretim üyelerini ‘’haklı’’ bularak yürütmeyi durdurma kararı verir.
Eskişehir 2’nci İdare Mahkemesi de İstinaf Mahkemesi’nin kararına uyar.
Eskişehir İl Sağlık Müdürlüğü, Bursa İstinaf Mahkemesi’nden istediği sonucu alamayınca Danıştay’a itirazda bulunur.
Danıştay Onuncu Dairesi’nde, İl Sağlık Müdürlüğü’nün itirazını haklı bulan bir karar çıkar.
Karar oybirliği ile alınmış değil…
3’e 2 oy çokluğu ile alınır.
Danıştay Onuncu Dairesi’nde tek oy farkla alınan karar uygulamaya konulur.
Öğretim üyelerinden ‘’ya muayenehanelerini kapatmaları ya da üniversiteden ayrılmaları’’ istenir.
İstenmesine istenir de uygulama kapsamı dışında bırakılan bir öğretim üyesi var.
O da Prof. Dr. U.İ…
‘’Uygulama kapsamı dışında bırakılmasının nedeni ne’’ mi?
Duyunca kulaklarımıza inanamadık…
Deniliyor ki;
‘’İl Sağlık Müdürlüğü, öğretim üyeleri hakkında Bursa İstinaf Mahkemesi tarafından verilen olumlu karara itiraz ederken Prof.Dr. U.İ hakkında verilen karara itiraz etmez.
Doğal olarak Danıştay’dan da o öğretim üyesi ile ilgili bir karar çıkmaz.
Bu arada Bursa İstinaf Mahkemesi’nin kararına itiraz için verilen süre de sona erir.
Hakkında Danıştay kararı olan öğretim üyelerini kapsayan muayenehaneyi kapatmak ya da üniversiteden ayrılmak seçeneği Prof.Dr. U.İ’yi bağlamaz.
Muayenehanesi açık kalacağı gibi ESOGÜ Tıp Fakültesi’ndeki görevine de devam edecek.’’
İnanılır gibi değil…
İddialar doğru ise Bursa İstinaf Mahkemesi’ndeki davayı kazanan öğretim üyeleri için Danıştay’a itiraz edilirken Prof. Dr. U.İ hakkında itirazda bulunulmuyor.
‘’Bu nasıl iş’’ diye sormamak olanaksız…
Tüm öğretim üyeleri için Danıştay’a itiraz edilirken Prof.Dr U.İ için neden itiraz edilmedi?
İki olasılık var.
Birisi ‘’gözden kaçırmak’’ ya da ‘’unutmak’’…
İtiraz edilen öğretim sayısı fazla değil…
15-20 kişi ya var ya yok.
15-20 kişilik bir isim listesinde ‘’gözden kaçırma’’ olmaz… Aynı şekilde ‘’unutkanlık’’ da geçerli olamaz…
Onun için ‘’gözden kaçırmış olmak’’ ya da ‘’unutmak’’ gerekçeleri pek inandırıcı değil…
Geriye diğer olasılık kalıyor.
O da ‘’kıyak yapmak’’…
Gelişmelere bakıldığında bu olasılık daha güçleniyor.
Ancak öyle de olsa biz yine de İl Sağlık Müdürü Yaşar Bildirici’ye soralım.
Bu nasıl bir iştir sayın müdür?
Açıklayın da herkes öğrensin…