'ÇEVREYOLU YAPACAĞIM' DİYENDE YOK!

Kronolojik bir liste yapmaya gerek yok.
'Şu tarihte, şu öldü' demenin, acıyı hatırlatmanın âlemi de yok.
Ölenlerin sayısını verip, istatistik haline getirip, yaşananları küçük gösterme gayreti içerisine de girmeye gerek yok.
İhtiyaç olan tek şey var!
'O da önümüzde duran gerçeği görmek, kabullenmek ve artık bir şey yapmak.'
***

Daha geçen günlerde NEO önünde gencecik bir evladımız gitti.
İçimiz parçalandı babasının haline...
O gün söyledik;
"Bu acılar böyle bitmez" dedik.
Bugün yine aynısını söylüyoruz ve bu gerçeğe kimse dönüp bakmadıkça, hep aynı nakaratı söyleyeceğiz...
"Bitmez bu çevreyolundaki acı!"
***

Alın size bir örnek daha...
Temizlik işçisi, bu kez arkadaşlarının gözü önünde öldü.
Soruyoruz şimdi;
Yaşadıkları acıdan, yol kenarına yığılıp kalan arkadaşlarının gözünün içine bakacak birisi var mı?
'Ekmek kazanmak için evden çıkan ve çalışırken ölen' bu insan için bağıracak kaç kişi var bu şehirde?
***

Önlem, önlem diyoruz...
Koydular bir radar tabelası çekip gittiler!
Kamerayı geçen yine takıyor 5'e, basıp gidiyor.
Var mı değişen bir şey?
Yok!
***

Hadi bu polisin eksikliği...
Koskoca şehir, birkaç tane asansörlü, yürüyen merdivenli üst geçit yapma gücüne sahip değil mi?
Kimse suçu birbirinin üzerine de atmasın!
Belediye, 'onun görevi', hükümet 'belediyenin görevi' demesin.
Bu herkesin göreviydi.
Ama kimse yapmadı!
***

Pekiyi, zihniyeti ne yapacağız?
Asıl önemli olan o!
Kamerayı geçince 'rahatım, basarım' psikolojisinde olanları?
Devleti kandırdığını zanneden sürücülerin halini...
Arabasının ne kadar hızlı gittiğini göstermeye kalkan gösteriş düşkünlerinin durumunu?
Yolun hepsinin kendisine ait olduğunu sanan zavallıları...
Trafik kurallarını ezmenin marifet olduğu sanan zırvaları...
Asıl bunlar için ne yapacağız?
Galiba yapacak bir şey yok!
En iyisi yeni bir çevreyolu yapmak...
Fakat onu da 'yapacağım' diyen bir tek kişi de yok!
Seçim günü gelip çatmasına rağmen yok!
O yüzden 'Çevreyolunda acılara devam hemşerim!'