DOĞRUDAN GELİR DESTEĞİ, ÇÖZÜM DEĞİLDİR

Doğrudan Gelir Desteği 2006 yılı uygulaması için müracaat eden 2.594.928 çiftçiye 1.631.879.569 YTL tahakkuk ettirilmiş. 69 ilde bulunan 2.167.703 çiftçi için hesap edilen toplam 1.323.081.036 YTL DGD, 379.945.833,15 YTL mazot, 274.489.329,21 YTL kimyevi gübre destekleme ödemesi yapılacaktır. 5 Nisan 2007 tarihi itibarı ile ilk taksit olan DGD için 661.540.518 YTL, mazot desteklemesi için 189.972.916,57 YTL ve kimyevi gübre desteklemesi için 137.244.664,61 YTL' nin ödemelerine başlanmıştır. Kalan ikinci taksit ise Haziran ayının ilk haftasında ödenecektir. .
Elbette çiftçiye, tüm gelişmiş ülkelerde olduğu gibi, DGD ödenmelidir. Ancak Çiftçi de kendi ayakları üzerinde durmak içinde, gayret ve çaba göstermelidir.
Öte yandan Türkiye'de, çiftçi ile ilgili olumsuz gelişmeler de, hep "Devlet" suçlandı. Çiftçi ve onu temsil eden örgütlerden, kaynaklanan hatalar ise, sürekli gözardı edildi. Sonuçta Dünya da tarım ürünleri açısından kendi kendine yeterli 7 ülkeden biri olan Türkiye, tarım ürünleri ithal eden bir ülke haline getirildi.
Elbette Türkiye genelindeki bu gelişmeden, Eskişehir' de nasibini aldı. Oysa 1.365.248 ha. Yüzölçümüne sahip Eskişehir'de, 582.500 ha alan, yani ili yüzölçümünün %42.7'si, tarım arazisidir. Eskişehir'de sulanabilir tarım arazisi, 350133 ha.(%59.64), sulanan arazi 83135 ha (%14.2) sulanamayan arazi ise, 226102 ha (40.46) dır.
Eskişehir, küçümsenmeyecek miktarda tarım arazisine sahip bir ildir.
Ne var ki, Mevcut tarım alanları, gerektiği şekilde kullanılmamaktadır. Çiftçiler hala babadan kalma tarım yöntemleri ile ürün elde etme gayret ve çabası içindedir. Dünyadaki tarımla ilgili gelişmeleri takip etmediği gibi, Kendisine önerilen ve tanına imkanları da kabul etmemek ve devletten yardım beklemektedir.
Nitekim Sivrihisar'da uygulamak istediğimiz "Kültür", "Ürün" ve "Ağaçlandırma" Projeleri içinde "Organik tarım" da vardı. Bölge çiftçisine toplulaştırma, finans, teknik ve pazarlama gibi her türlü imkân sağlandığı halde, bölge çiftçisinin kabul etmemesi sonucu, düşünülen proje hayata geçirilemedi. Yine Tarım İl Müdürlüğü'nün, Sivrihisar' da "Organik Tarım " yapma isteği de, Muhtarlarla yapılan toplantıda, kabul görmedi.
Bu tablo gösteriyor ki, Türk çiftçisi, her şeyi devletten bekliyor. Elini da taşın altına koymak istemiyor. Hal böyle olunca da, Türk tarımı, her geçen gün kan kaybediyor.
Elbette bugün tarımın içine düştüğü girdapta, siyasi otoritenin sorumluluğu vardır ama tarımdaki olumsuz tabloda, çiftçilerimizin de payı büyüktür. Neden bilinmez, Türk çiftçisi, düşüncede saplandıkları kalıplaşmadan çok zor kurtuluyor. Oysa düşüncenin insan yaşamında, hemen uygulanarak sonuç vermesi beklenemez. Düşünülen proje/projelerin, hayata geçirilebilmesi için zaman, sabır, emek, gayret ve çaba ister.
Eskişehir'de tarım, arzu edilen boyuta getirilmek isteniyorsa, önce çiftçilerimiz, ulusal ve global alandaki gelişmeleri takip edip, hayata geçirmek için, gayret ve çaba gösterecektir. Bu her çiftçimiz için, bir görev ve ödev olduğu kadar bir haktır da.
Öte yandan, Eskişehir, tarım arazisi açısından olduğu kadar, yeterli altyapıya da sahiptir Ziraat fakültesi, İl Tarım Müdürlüğü birimleri ve Anadolu Tarım Araştırma Enstitüsü Eskişehir tarımı için, ciddi imkânlardır.
Eskişehir çiftçisi, ulusal ve global pazarlarda söz sahibi olmak istiyorsa, istiyor. Mutlaka tarımla ilgili dünyadaki gelişmeleri, yakından takip etmek, ildeki kurum/kuruluşlardan istifade etmek ve hayata geçirmek zorundadır. Çünkü dünyadaki gelişmelere rağmen, Türk ve Eskişehir tarımının, istenen atılımı yapması çok zordur.
Öte yandan, Eskişehir'in, tarım ürünlerinde, ulusal ve global pazarda, söz sahibi olabilmesi, çiftçilerimizin, refah ve hayat standardını yükseltebilmesi için, tarımın sanayinin motoru olması, özellikle de "ORGANİK TARIM" ın, hayata geçirilmesi şarttır.
Diğer yandan Sivrihisar'daki tarımla ilgili çalışmalarımızda gördük ki, yılların alışkanlıkları hala devam ediyor. Mevcut sorun ve engelleri aşmak da, vakit alacaktır. Yine de her şeye rağmen umutlu olmak, Türkiye ve Eskişehir'de, tarım için, gayret ve çaba göstermek zorundayız. Ancak Ziraat Odaları ve Türk çiftçisi de, tarımın gelişmesi ve sorunlarının çözümü için mutlaka elini taşın altına koymalıdır.