Etik de yasa kadar önemli olmalı. Hele şaibeye yakın duruluyorsa...

Çoğu zaman, gelişen olaylar karşısında işin yasal olup olmadığına bakıyor ve yargılamamızı da ona göre yapıyoruz.
Bunu yaparken, işin etik olan bölümünü de hep görmezden geliyoruz.
Halbuki, olayların etik kısmı, yasal olan kısmı kadar önem taşıyor.
Hele hele bizim gibi toplumlarda.
Çoğu olayda "Yasal olmayan bir şey yok" diyerek kestirip atabiliyoruz.
Halbuki, böyle kestirip attığımız bir çok olay, Etik olarak son derece yanlışlarla dolu olabiliyor.
Çok sık anlatırlar Nasreddin Hoca ile ilgili fıkrayı.
Nasreddin Hoca bir gün çok sıkışmış. Küçük abdestini yapacak ama, çevrede arkasına geçebileceği ne ağaç var ne de kaya. Sadece eşeği...
O da çaresiz saklanmış eşeğinin arkasına ve başlamış küçük abdestini yapmaya.
O sırada köyün çocukları görmüş hoca'yı o halde.
Elbette yanlış anlamışlar.
Hemen köye koşarak gidip, büyüklerine Nasreddin hoca'nın eşeğin arkasında uygunsuz işler yaptığını söylemişler.
Hoca köye geldiğinde, neredeyse bütün köy halkı karşılamış kendisini.
Hep bir ağızdan "Utanmıyor musun?" diye sormuşlar.
Hoca eğmiş boynunun ve;
-"Vallahi ne deseniz haklısınız. Ben eşek ile o sizin düşündüğünüz şeyi katiyen yapmadım. Ama son derece suçluyum. Çünkü, şaibeye oldukça yakın durdum" diyerek üstlenmiş suçu...
Anlayacağınız...
Yaptığınız bir eylem, yasal olarak suç teşkil etmese de, Etik olarak son derece yanlıştır.
Bu sizi yasal olarak temize çıkartır belki ama, Etik açıdan vicdanlarda temize çıkamazsınız.
Hele hele...
Şaibeye bu denli yakın durduysanız...