Aylarca beklenen o gün geldi çattı.
İlla ki gelir.
Ben gelmesini istemem.
Büyüsü kaçar gibi gelir beklenenin.
Beklemek daha güzel…
Varıldığı an nahoş…
Hele beklenen gün geçtikten sonra bir sessizlik hâkim olur ya…
Sanki varılan yok, hayal edilen değildi.
Sevilenlerin yanında üzülenler düşündürür beni.
Evrenin sistemini o zamanlar sorgularım.
Sevinenin olduğu yerde mutlaka üzülenler olur.
Tıpkı sevilenin olduğu yerde bir türlü kalpleri kazanamayanın olduğu gibi.
Denge de burada başlıyor aslında…
Herkesin aynı da güldüğünü farz edin.
Gülmek anlamsızlaşır.
Ayyy ne diyordum ben, seçim diyordum, büyük gün geldi diyordum, yine gitti kalemim evrene…
Çok uzatmayayım.
Konuyu seçime getireyim.
Yoksa evrenden girerim, gökyüzünden çıkarım.
Konu seçime gelir bir şekilde ama uzatmayayım.
Demokratik hakkınıza sahip çıkın, gidin oyunuzu kullanın!
Küsmek yok!
Kızmak yok!
Kırılmak yok!
He şimdiden söylüyorum.
45 yaşıma geldiğimde de muhtar adayıyım bilginiz olsun.
Yaşı belirledim.
Şimdi hedefe doğru yürüme zamanı.
Muhtarlıkta benden iyisi bulunur mu be?
Alla alla!
Hadi kolay gele!