GELECEKTE NEYE BENZEYECEĞİZ?

Tartışmaların odağını, "insan evrimleşecek...", "Hayır, evrimleşmeyecek..." gibi iki karşıt görüş oluşturuyor. Bunlara, bir de "Neye doğru evrimleşecek?" sorusu ekleniyor. Yarının insanı, tüm dünyada paleontologlar ve genetikçiler arasında pek çok soruya ve ateşli tartışmalara konu oluyor. 200.000 ya da 1.000.000 yıl sonra "Homosapiens"in neye benzeyeceği şimdiden kestirilemiyor. Ama bu bekleyiş sırasında daha çok mürekkep harcanacağı da bir gerçek.

Evrimciler
İklim, doğal afetler ya da hastalıklar gibi evrimin temel etmenleri, şimdiye kadar doğal ayıklanmanın ve evrimsel baskının kaynağını oluşturuyordu. Ve biz de bunlara bağlı olarak değişiyorduk. Ama kaloriferden modern tıbba kadar uzanan bir yelpaze sayesinde insan, binlerce yılda biçimlendirdiği çevreden kendisini korumayı artık biliyor. O nedenle, herhangi bir buzul çağı ya da yağmurlu bir dönem, son derece iyi donanmış "Homosapiens" için bir sorun yaratmayacak.

Kuşaktan kuşağa ortalama 2 cm . uzuyoruz
Gerçekten de insan, biyolojik tarihi boyunca bu türden birçok olay atlatmış bulunuyor. Varlığını hala koruduğuna göre de, kaçınılmaz olarak derin değişikliklere uğradığı düşünülüyor. Evrimin durduğunu savunan A. Jacquard'in tersine, bazı biyologlar insandaki evrimin sürdüğüne inanıyorlar. Bunu da, ortamın derece derece ortaya koyduğu değişimlerle tıptaki ilerlemelere mal ediyorlar. Sözgelimi, boyumuzu ele alalım... Kuşaktan kuşağa ortalama 2 cm . uzuyoruz. Ama bunun nedeni, genetik mutasyona değil, daha zengin bir beslenmeye ve yaşam biçimimizdeki iyileşmeye bağlanıyor. Belki de, beyin tabanında bulunan bir iç salgı bezi, hipofiz tarafından sentezlenen büyüme hormonu, kent insanında kırsal kesimdekinden daha fazla üretiliyor. Yapay Işıklar, kentteki görüntüler ve gürültüler, bu bezin daha sık uyarılmasına yol açıyor.

Boy, yaş uzuyor, büyüme hızlanıyor...
Japonya'da yapılan araştırmalar, iki kuşakta kentlilerin 20 cm. köylülerin ise sadece 4 cm. uzadıklarını gösteriyor. Boydaki uzama henüz genlere yazılmış değil, ama gelecekte ne olacağı bilinmiyor. Yarının insanında, büyümenin çok yavaş gerçekleşebileceği de varsayımlar arasında yer alıyor. Sözgelimi, köprücük kemiğinin doku gelişimi Neanderthal insanda 18 yıl sürmesine karşın, bugün 25 yıl alıyor. Ortalama yaşam süresinin ise, tıptaki ilerlemelerle 120 yaş civarına çıkabileceği düşünülüyor.

Doğum ve dişlerin neden olduğu ölümler azaldı
Gerçekten de, önceleri çoğu kadın daha ilk doğum sırasında ölüyordu ve bebekleri de her zaman hayatta kalamıyordu. Bu bakımdan, geçmişteki annelerin, "dar leğen kemiği" tipini kızlarına aktarma konusunda pek az şansları vardı. Tıp, benzer şekilde altçene kemiğinin kısalmasında da katkıda bulundu. Atalarımızda, kısa bir çene kemiği, "20 yaş dişi"de denilen "akıl dişi" iltihaplanmaları yüzünden ölme anlamına geliyordu. Günümüzde ise, diş hekimi çürükleri tedavi ediyor ve bu kalıtsal özelliğin sonraki kuşaklara aktarımını kolaylaştırıyor.
Bir gün dünyayı terk etmek zorunda kalacağız
İnsanın, bir gün evrimini denetim altına almak için teknikler geliştirmeyeceğini şimdiden kim bilebilir? Bilimsel makale yazarı Robert Clarke, buna "Ve insanlığın her büyük keşfinde görüldüğü gibi, söz konusu tekniklerin de yarar sağlayacağına kesin gözüyle bakabiliriz" diye açıklık getiriyor, "Ayrıca seçme şansı da bulamayabiliriz. Sonunda Dünyanın yok olacağı biliniyor. İnsanlara, iklim değişikliklerine, ardından da başka bir gezegene uyum sağlama çaresi bulmak gerekecek. Bu durumda çok büyük genetik değişimler işin içine girecek" diyor.
Ünlü Amerikalı paleontolog Dougal Dixon, Dünya'yı bir uzay gemisiyle terk etmek zorunda kalan ve çölleşmiş bir gezegende yaşayan insanın, genetik müdahaleler ve klasik evrim süreçlerinden hareket ederek 2, 3, hatta 5 milyon yıl sonrasında neye benzeyeceğini tasarlamış... Çöl insanı, meduza insan ya da teknolojik insan... Herkes, çok uzak torununu şimdiden hayal etmekte özgür!