İnsan dediğin birbirine pek benzemiyor ama birbirini tamamlıyor. Zıt kutuplar birbirini çekiyor. Senin kendinde beğenmediğin, ötekinde hayranlık uyandırıyor. Onun kendi zaafı belki de sende anlam kazanıyor. Kültürler karışıyor, gelenekler harmanlanıyor ortaya farklı tatlar, görüşler, adetler çıkıyor. Her biri insana yeni şeyler öğretiyor, ufkunu açıyor. Yapılan hatalar tecrübe kazandırıyor, ders çıkarmamızı sağlıyor. Renkler iç içe geçiyor, renkler karışınca ortaya bambaşka yeni renkler çıkıyor. Cıvıl cıvıl, insanın içini ısıtıyor. Emek ve özveriyle saygı pekişiyor. Huzur kalpte filizlenince, sevgi daha da bir güzelleşiyor. İnsanız işte, tek başına yaşayamayız. İnsanız ya işte birbirimize lazımız.
İnsan insanı kimi zaman rezil eder, kimi zaman vezir eder. İnsan insana kimi zaman hayatı zindan eder, kimi zaman karşısına çıktığına şükrettirir, yaşarken sana adeta cenneti gösterir. Hayat bu, içinde insan varken güzel... Hayat aslında ne yaşarsan yaşa, acısıyla tatlısıyla her haliyle güzel, her zaman yaşamaya değer. Yaşamı sevmeye ve mücadele etmeye değer. Sen, sen ol sakın pes etme istediğin olmuyor diye. Allah yazmıştır kaderine. Belki bir gün diye bekle. Olmuyorsa vardır bunda da bir hayır de ama sakın isyan etme. Sabret ki istediğin gibi olsun. Sabret ki herşey gönlünce olsun. Sabret ki hayat gülen yüzünü sana da göstersin. Sabret ki gün gelsin yüreğinde bembeyaz güvercinler kanat çırpsın. Sabret ve dua et, bilki Rabbin hep yanındadır.
Hayat uzun değil çok kısa ve hayatta öğreneceğimiz o kadar çok şey var ki aslında. Kin tutmak yerine affetmeyi öğren mesela. Öfke yerine hoşgörüyü, nefret yerine sevgiyi koy. İnan bana hayatın o zaman çok daha güzel olacak. Sonra sor kendine arada bir ben mutlu muyum diye. Mutlu sanma kendini. Mutluluk geçicidir, tatmin etmez seni. Başkalarını da mutlu et ki, o zaman mutluluğun gerçek olsun, duyduğun haz kalıcı olsun, yaşamak için bu hayatta bir amacın olsun.
Düşünsene mesela; eğer hayatın güzelliklerini yaşamıyorsan, bir çocuğun başını okşamıyorsan, bir çiçeği içine çekip koklamıyorsan, kafanı kaldırıp yıldızları seyretmiyorsan, bir kelebeğin kanatlarındaki o eşsiz renkleri göremiyorsan, denizin kokusunu içine çekemiyorsan, hiç uçurtma uçurmamışsan, ailenle yeterince vakit geçiremiyorsan, sevdiklerinle şen kahkahalar atamıyorsan, radyoda çalan şarkıya avazın çıktığı kadar bağırarak eşlik edemiyorsan, kar yağınca kar topu yapıp atamıyorsan, mendil satan o burnu akan çocuktan hiç mendil satın almamışsan, köylü teyzeden alışveriş yapmamışsan, kuşlara yem atmamışsan, onlar yeme üşüştüğünde aralarından ellerini iki yana açıp hiç koşmamışsan, milli piyango bileti alıp, yılbaşı gecesi heyecanla elinde bilet nefesini tutmamışsan, balığı elinle yemiyorsan ve kahveni keyifle yudumlamıyorsan hayatı yaşadım mı sayıyorsun? Çok yanılıyorsun, sen zaten yaşamıyorsun!..