Kardelenin aşkı

Güzel bir efsane... bu efsanenin kahramanı bulunduğu krallıkta tüm genç delikanlıların ve yakın tüm krallıklarda güzelliği duyulmuş genç ve güzel kardelenin hayatı... yüzünün güzelliği kadar kalbinin güzelliğini bilmeyen yokmuş... evlenme çağı gelsede bir türlü kalbinin sahibini bulamamış... bu onun suçu değilmiş gerçekten sevebileceği ve aşık olabileceği biri olmasını istemesiymiş... bir gün yaşlı bir kadından bir efsane duymuş bu efsaneye göre karlı, bir o kadar zor aşılan dağların ardında kişi getiren ve beyaz örtünün gerçek sahibi bir prens yaşarmış... yalnızlığıseçmesinin tek nedenin kendisi için fedakarlık yapıp bu soğuk karlar ülkesinin kalbinde kalmasıymış... ama oysa kardelen orada çok fazla kalamazmış... okadar soğuk o kadar soğukmus ki bu hayalini kuran herkesi bu fikirden caydırırmış... hatta bazı cesur prensesler oraya gidip geri döndüklerini ve hatta bir dahada haber alınmadığını söylemiş yalniz demiş belki senin için karşı dağların ardında yaşayan yaşlı büyücü sana yardım eder demiş...
Herşeye rağmen kardelen yola çıkmış karlar öylesi büyülemiş öylesi onu etkilemişki... mutluluktan kalbi bir kuş gibi çırpınıyor ve prensi görmek için sabırsızlanıyormuş... patikaları aşarken karların güzelligi kardeleni bile şaşkınlığa çeviren sadece bu beyaz örtü onu oldukça etkilemiş... öyleki soğuk bile bu güzelliği seyrettmek için durmasını engeleyememiş... çok üşümesine ve zorlu yollara rağmen bir kaç gün sonra prensin yaşadığı krallığa gelmiş burada prensten başka kimse yokmuş... ilk görüşte aşk bu
olmalı ki birbirlerini ilk gördükleri an sevmişler hatta aşık olmuşlar...
Fakat geçen heran kardelen için ölüm demekmiş... prens ona bunu açıklamış... burada kalmasını çok istediğini ama bunun bir çaresinin olmadığını ve aşklarının böylesi umutsuz kalacağını söylemiş... ve eklemiş
"böylesi ruhum yanında huzur bulmuşken; bundan sonra asla başka birinin yanında mutlu olamam ben" ve kardelende aynı duyguları yinelemiş... ama ne varki çaresizlik içinde geri dönmüş ve bu efsaneyi anlatan yaşlı kadının bir kaç sözünü hatırlamış...
Yaşlı büyücünün ona yardım edebileceğini düşünmüş... hemen yola koyulmuş... bir kaç gün sonra derin heybetli ormanların ardından büyücünün evini bulmuş... ona herşeyi bir bir anlatmış.
Ama ne var ki bunun çaresi yokmuş... sadece bir yol varmış bir yol onu bu kadar yakın tutabilir bir yolla ancak böyle kucaklaşabilirmiş...oda nadir olan ve sadece kış mevsiminde karlar prensinin koynunda açabilen bir çiçeğe dönüştürebileceğini söylemiş...ve durup düşünmüş kardelen "eğer bu çiçeğe dönüsürsem, bütün bir kış onunla beraber olur... bütün zamanımı onunla geçirebilirdim demiş..." ve eklemiş..."olabilir mi aşkıma yakın olabilmek için bunu yapabilirmiyim demiş..." ve bir kaç damla sevdikleri için veda yaşları kararlılık içinde gözlerinden süzülmüş... büyücü ona sihirli bir iksir yapmış... bu onu hayal ettiği çiçeğe dönüştürecek ve sonsuza dek sadece kış mevsiminde açacakmiş... tekrar yola koyulmuş karlı dağların eteklerini aşıp prensine herşeyi anlatmış... kararlılığı prensi okadar
etkilemiş ki onu, kucağını açmış... büyünün verdiği iksirin bir kaç damlasını yudumlamış... ve oracıkta bir tohum tanesi olup karların arasında kaybolmuş kardelen... bir kaç dakika sonra prensi bile şaşkına çeviren esşsiz güzel bir çiçek büyüyüp boy vermiş bu aşkı için fedakarlıktan vazgeçmemiş bu sevgisi için yılmamış bu uğruna ölümü bile göze aldığı aşkının koynunda açan kardelenmiş...

İşte aşk budur... Gerçek sevgi fedakarlıkla büyür... Gerçek aşk zamanı yener... Gerçek sevgi yürekte hissedilir.... Eğer hayatta pişmanlık duymak
istemiyorsanız... Geri dönüp neler kaybettiğimize ve neleri tekrar
kazanabileceğimize bakmalıyız... Inanin geç değil.. bence bunun için geç değil... Eğer gerçek sevgiyi gerçek aşkı yaşadıysanız bundan inanın tereddüt etmeyin... Çünkü yüreginizde sevgi zannettiginizden çok daha güçlü... sizleri cesaretlendirecek... Ve onun yanına götürecektir.... Ve emin olun...
Gerçek aşkı bir gün sizde yakalayacaksınız...