NELER ÖĞRENDİM HAYATTAN?

İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim... Yapabileceğin tek şey sevebilecek biri olmak...Gerisi onlara kalmış...

İnsanları ne kadar düşünürsen düşün onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim.

Güven elde edebilmek için aradan yılların gerektiğini ama yok etmek için saniyelerin yettiğini öğrendim.

önemli olanın hayattaki eşyaların değil, Hayattaki kişilerin olduğunu öğrendim.

Kendimi karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarını değil, kendimin en iyi yaptıklarını ölçüt almam gerektiğini öğrendim.

İnsanlar için olayların değil onların daha önemli olduklarını öğrendim.

Hayatta hiç bir şey için acele etmemem gerektiğini öğrendim.

Kahramanların yapılması gerekenleri ne pahasına olursa olsun yapanlar olduğunu öğrendim.

İnsanların seni hep hesapsız sevdiklerini ama bunu nasıl göstereceklerini bilemediklerini öğrendim.

Sinirlendiğimde gerçekten buna değse bile asla acımasız olmamam gerektiğini öğrendim.

Aramızda uzak mesafeler olsa bile gerçek dostluğun aşkın büyüklüğünü öğrendim.

Birisinin seni istediğin gibi sevmemesinin onun seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.

Bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzebileceğini ve senin yine de onu affetmen gerektiğini öğrendim.

Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun dünyanın senin acıların yüzünden durmayacağını öğrendim.

Geçmişimiz ve durumumuzun kişiliğimizi etkilediğini ama olmamız gerekene karşı sorumlu olduğumuzu öğrendim.

İki kişinin tartışmasının birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmediğini öğrendim. Ve tartışmadıkları zamanda sevdikleri anlamına gelmediğini öğrendim.

Bazen kişiliğini eylemlerinin önüne koyman gerektiğini öğrendim.

İki kişinin tamamen aynı olan bir şeye baktıklarında bile farklı şeyler görebildiklerini öğrendim.

Hayatlarında hep dürüst bir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin sonuçları önemsemediklerini öğrendim.

Seni doğru dürüst tanımayan kişilerin hayatını bir kaç saat içinde değiştirebileceklerini öğrendim.

Verebileceğin birşey kalmadığında bile bir arkadaşın ağladığında ona yardım edebilecek gücü bulabileceğini öğrendim.

Yazmanın, konuşmak kadar duygusal çaba gerektirdiğini öğrendim.