çıplak ayakla okula gittiğim günlerden bir masal hatırlarım. Rüzgar güneşe der ki:
-Ben senden daha kudretliyim. Bak şu ihtiyarın ceketini sırtından fırlatıvereceğim...
Rüzgar esmeye başlar, fırtınaya dönüşür ama ihtiyar ceketine daha çok sarılır.
Güneş ‘Beceremedin’ der.
-Ben daha kudretliyim. İhtiyara ceketini şimdi çıkarttıracağım.
Saklandığı bulutun arkasından çıkan güneş bir gülümsemeyle ortalığı ısıtıverir. İhtiyar ceketini çıkarır, neşe içinde yürür.
Güneş rüzgara döner:
-Nezaket ve dostluk, sertlikten kuvvetlidir.
DALE CARNEGIE