SADECE SORUNLAR

Sorunu olmayan insanın zaten yaşamda bir amacı yoktur.
Elbert Hubbard
Tüm zamanlar?n en çok satan kitab? The Power of Positive Thing'in (c.n. Olumlu Düşüncenin Gücü) yazar? Norman Vincent Peale 1993 y?l?n?n Noel arifesinde 95 yaş?ndayken yaşama gözlerini yumdu. Öldüğünde evinde, çevresinde sevenleri vard? ve huzur içindeydi. Norman Vincent Peale da böyle bir ölümü hakediyordu zaten. Olumlu düşünce öğretisi değişik kuşaklardan pek çok insana bar?ş ve huzur sağlam?ş, bu insanlar yapt?ğ? konuşmalardan, radyo prgramlar?ndan ve kitab?ndan pek çok şey öğrenmişti. Norman, sorunlar? karş?m?za Tanr?'n?n ç?kartmad?ğ?n? hissettiğinden bu yana, bizlere her sabah güne gözlerimizi açt?ğ?m?zda iki seçeneğimiz olduğunu an?msat?yordu. Kendimizi iyi ya da kötü hissetmek. Norman'?n şu sözlerini hala çok iyi an?ms?yorum: "Neden kendinizi kötü hissetmeyi seçesiniz ki?"
Norman'? 1986 y?l?n?n Temmuz ay?nda tan?d?m. Willam Morrow ve Ortaklar? adl? yay?nevinin başkan? Larry Hughes, ahlaki değerler üzerine bir kitap yazmam?z? önermişti. Sonunda bu projemizi gerçekleştirmeye karar verdik ve Norman'la The Power of Ethical Management adl? kitap üzerinde çal?şarak geçen sonraki iki y?l yaşam?m?n en zevkli y?llar? oldu.
İlk karş?laşmam?zdan itibaren Norman'?n yaşam?m üzerinde çok büyük bir etkisi oldu. Her zaman olumlu düşünenlerin, olumlu sonuçlar elde ettiklerini, çünkü bu insanlar?n sorunlardan korkmad?klar?n? savunurdu. Asl?nda, Norman bir sorunu olumsuz bir şeymiş gibi düşünmek ve o sorundan mümkün olduğunca çabuk kurtulmaya çal?şmak yerine, sorunlar? bir tür yaşam işareti olarak kabul etmek gerektiğini söylerdi. Bu konunun alt?n? çizmek için, Norman'?n en sevdiğim şu öyküsünü anlatmak isterim. Bu öyküyü s?k s?k sunular?mda da kullan?yorum:
Bir gün sokakta yürürken, arkadaş?m George'un karş?dan geldiğini gördüm. Üzgün bak?şlar?ndan ruh halini anlamamak olanaks?zd?. George kendisini çok kötü hissediyordu.
Doğal olarak, "George, nas?ls?n?" dedim. Çok s?radan bir soru sormuştum, ama George bunu çok ciddiye ald? ve tam 15 dakika bana kendisini ne kadar kötü hissettiğini anlatt?. O konuştukça, ben de kendimi kötü hissetmeye başlad?m.
Sonunda ona, "George, seni bu kadar s?k?nt?l? gördüğüme gerçekten çok üzüldüm. Peki bu halinin nedeni nedir?" İşte bu soru, içini dökmesine yetti.
"Sorunlar?m," dedi, "Sadece sorumlar?m. Sorunlardan b?kt?m art?k. Beni sorunlar?m?zdan kurtar, senin en çok yard?m etmek istediğin derneğe 5.000 dolar bağ?şlayay?m."
Eee, ben böyle bir öneriyi reddeder miyim? Öneri üzerinde uzun uzun düşündüm taş?nd?m ve sonunda çok iyi olduğuna inand?ğ?m bir yan?t buldum.
Ona, "Dün, binlerce insan?n yaşad?ğ? bir yere gittim. Bence, hiç birinin tek bile sorunu yoktu. Sen de oraya gitmek ister misin?" dedim. "Ne zaman gidiyoruz? Tam bana göre bir yer olmal?" dedi.
"Öyleyse George" dedim, "seninle yar?n Woodland mezarl?ğ?na gidebiliriz, çünkü hiç sorunu olmayan insanlar sadece ölülerdir."
Bu öykü çok hoşuma gider. Gerçekten de yaşama farkl? bir aç?dan bakman?z? söyler size. Norman'?n s?k s?k şu sözlerini işitmişimdir kendi ağz?ndan: "Eğer hiçbir sorununuz yoksa, sizi uyar?yorum! Eğer herhangi bir sorunuuz olmad?ğ?na inan?yorsan?z, hemen oturduğunuz yerden kalk?n, araban?za atlay?n, güvenli ama çok h?zl? bir biçimde evinize gidin, hemen yatak odan?za girin ve kap?y? kapat?n. Sonra da dizlerinizin üzerine çökün ve Tanr?'ya dua edin: 'Tanr?m, ne oluyor? Bana güvenmiyor musun art?k? Bana biraz sorun ver!'
Ken Blanchard