Bir arkadaş aradı Özge seni “tehlikeli” görüyorlar dedi.
Şaşırdım.
“Beni mi” diye sordum.
Kendimi övmüş gibi olmayayım, yeryüzünün en tehlikesiz insanlarından biri olabilirim.
Yemin ederim!
Valla!
Bu aslında bir övgü de değil!
Karakter.
Tehlike nedir?
Direkt TDK’den alıntılayım:
“Büyük zarara ya da yok olmaya yol açabilecek durum ya da şey. İstenmeyen ama gerçekleşme olasılığı bulunan kötü durum.”
Şimdi bu sözcüğün benle olan bağlantısını anımsayamadım.
Ulan ben ne zararı açtım da beni bu şekilde tanımlıyorsunuz?
Aksine tehlike saçmıyorum, aslında haberciliğimle oluşabilecek zararlara karşı önlem alıyorum.
Halkı uyarıyorum!
Halkın yanında duruyorum!
Yanlışları ortaya çıkarıyorum.
Yanlışın ortaya çıkması mıdır tehlike?
Yanlışı yapan değil de yanlışları ortaya çıkaran mıdır tehlikeli?
Asıl tehlike, ayyuka çıkmayan hatalar değil midir?
Eee ben de hataları eleştiriyorum, hatta bazen öyle naif eleştiriyorum ki, “Ulan Özge hak etmedi bu kibarlığı da neyse” diyorum, sitem ediyorum.
Halk neden bana geliyor?
Çünkü yokluğu da bilirim, sıradanlığı da…
Bunları yazdığım için mi tehlikeliyim?
Kendi halinde bir vatandaşım kardeşim ben!
Gülerim, espri yaparım, şakalaşmayı çok severim…
İçim dışım birdir!
Kendimi bile çok eleştiririm.
Yani insani özellikler taşıyorum.
Hani diyorum benim tehlikem nerede?
Yani benden duymuş gibi olmayın!
Asıl tehlike, tehlikenin kendisi olanların başkaları için tehlikeli yaftası yapıştırması!
Yaparlar kardeşim!
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar…
Eee o zaman bende…
Onuncu köyden sesleniyorum:
“Ben tehlikeli değilim, ben tehlikeli değilim”
Neden mi?
Kuantumcular tehlikeli olmaz…
Kuantumcular iyilikten yanadır, hakkın yanındadır!