UMUDUNUZU YİTİRDİĞİNİZDE...

Hiç umutlar?n?z?n bittiğini sand?ğ?n?z "tamam, hiç daha kötüsü olmam?şt?" dediğiniz zamanlar?n?z oldu mu. Ya da "bittim, mahvoldum" dediğiniz?
Damağ?n?zda ac?ms? bir tad?n hiç geçmediğini; yüreğinizdeki o mengenenin de canınızı s?kt?kça s?kt?ğ?n? hiç hissettiniz mi?
Yaln?zs?n?zd?r...
Savunmas?zs?n?zd?r...
Yorgunsunuzdur...
Anlatamaz, anlayamazs?n?z da. Gözünüzde bir damla yaş, her an haz?rd?r akmaya. Sebepli yada sebepsiz... Soğuktur elleriniz, belki ?s?tacak bir elin olmamas?ndan. Çirkinsinizdir kendinizce. Aynalara da küs... Gözlerinizdeki p?r?lt?lar yok oldu, yok olacak gibidir... Çaresizsinizdir. Sebep çoktur. Ya paras?zs?n?zd?r, ya terk edilmiş, ya hasta. Asl?nda yüzlerce ya da'd?r sizi bu hale getiren. Ne zaman geçenek bilmezsiniz.
"Umut garibin ekmeği" umarda umars?n?z. Ya çaba?
Oysa hiç gördünüz mü, kim bilir kaç gün olmuş dal?ndan kopar?lm?ş kas?mpatlar?n?? Hala dimdik, hala ayakta, hala p?r?l p?r?l. Kopar?lmaya inat solmamaya kararl?.
Oysa; aklımız hep güllerdedir, hep lalelerde... Solmak, kurumak çok kolay. Oysa dimdik ayakta durabilmek önemli olan. Y?lmamak zorluklardan...Hayallerden, umutlardan vazgeçmemek asil olan. Ne dersiniz denemeye var m?s?n?z kas?mpat? olmay??
Her şeye rağmen, herşeye inat......