ÜNİVERSİTELER ZOR DURUMDA

Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi'ni, dönem birincisi olarak bitiren Tuğba Akın'ın, mezuniyet töreninde yaptığı acı itiraf, ülke genelinde büyük yankı yarattı. Meslek odaları da genç doktorun eleştirilerini doğruladı. Hülasa üniversite ve Tıp fakültelerindeki eğitim sistemi kamuoyunda tartışma konusu oldu.
Sağlık Bakanlığı, Milli Eğitim Bakanlığı ve YÖK'ten, tıp fakültelerine finansal destek sağlanamıyor. Hastane olarak fakülteler, ne kadar kazanıyorlarsa, o kadar eğitime bütçe ayrılıyor. Sistem, hastaneleri işletme haline çevirme politikasına bağlanmış durumda. Ayrıca hükümet sürekli olarak kontenjanların artırılması için talepte bulunuyor. Öğretim üyelerinin, bu sistem karmaşası içinde zamanlarının tamamını eğitime ayırmalarına imkân yok. Fakültenin döndürülebilmesi için, ekonomik bakımdan daha çok hizmet üretmesi lazım. Fakültelerin, esas amacı eğitim-araştırmadır, hizmeÜlkemizde, sağlık sektöründe, sevk zinciri bir türlü oluşturulamadığından başı ağrıyan fakülte hastanelerine gidiyor. Dolayısıyla fakülte hastanelerinde, müthiş bir iş yükü oluşuyor. Oysa Tıp fakültelerinin, öncelikli görevi, araştırma, bilimsel eğitim ile asistan ve internlerin eğitimidir
Ancak bunların, tıp fakültelerinde, yeteri kadar yapıldığını söylemek çok zordur. Nitekim Tuğba Akın' ın, " ... Bizler siyasi dengeleri hala oturmamış, sağlık politikalarının sürekli değişiyor olduğu ve hekimine gereken değer ve imkânın verilmediği bir ülkede yaşıyoruz. Anket sorularından biri de şuydu: 'Kendi döneminizden bir hekim arkadaşınıza anne babanızı emanet eder misiniz?' Çıkan sonuç aslında çok vahimdir. Sadece yüzde birimiz ailemizi tam güvenerek, aynı dönemde mezun olduğumuz hekim arkadaşına emanet ediyor. Bu fakültenin öncelikli amacı hekim yetiştirmek değil midir? O zaman neden bazı polikliniklerde, hiç hoca görmeden, sabahtan akşama kadar, sadece asistan hekimlerle hasta bakıyoruz? Neden bazı bölümlerde öğrenci pratiklerini öğretim üyeleri yerine asistanlar yaptırıyor? Bizler burada hastanenin iş yükünü azaltmak için mi varız? Bedava iş gücü olarak mı görülüyoruz?" diyerek acı da olsa bir gerçeği kamuoyu ile paylaştı.
Şu bir gerçek ki Türkiye de, işgücü planlaması yok, siyasi iktidarlar, siyasi çıkarı için sürekli üniversite ve tıp fakültesi açıyor. Nitekim Ak Parti iktidara olduğunda, 50 olan tıp fakültesi sayısı 2008 yılı itibariyle 66'ya, en son Mart 2009'da Koç Üniversitesi'nin tıp fakültesi açma kararının kabul edilmesiyle 70'e ulaşmıştı.
Ancak bu fakültelerin, sadece 56'sında eğitim veriliyor ve 9'u, kendi bulundukları illerde eğitim veremiyor. Hekim adayı sayısı, sadece yeni fakülte açarak artırılmıyor. Geçen yıl kontenjanlar da %29.8 oranında artırıldı. Oysa Türkiye'de sağlık sitemindeki problem hekim yetersizliğinden değil, planlı bir sağlık sisteminin, olmamasından kaynaklanmaktadır.
Üniversiteler, özellikle kadroların yanı sıra, laboratuar ve araç-gereç sıkıntısı çekerken üniversitelerde, yüzde 25'e varan kontenjan artışına gidildi. Çıkartılan aflar ise kötü gidişin tuzu biberi oldu. Her kente bir üniversite açılması sonucu oluşan öğretim üyesi açığı, öğretim üyelerinin maaşlarının yetersizliği ve siyasi tercihlerden dolayı yetenekli ve çok yönlü, birçok kişi üniversitelerdeki görevlerinde ayrıldı.
Türkiye' de, bugün için Üniversitelerde bir öğretim üyesi başına 29 öğrenci düşerken, bir profesör başına düşen öğrenci sayısı ise 214'ü buluyor. Geçen yıl ise bir öğretim üyesi başına düşen öğrenci sayısı 26, bir profesör başına düşen öğrenci sayısı 187'ydi. Üniversitelerde bir doçent başına düşen öğrenci sayısı 403, yardımcı doçent başına düşen öğrenci sayısı ise 158'i geçiyor.
Ayrıca ülkemizde üniversiteler, özerk değildir. Tek merkezden yönetilmektedir. Bu nedenle de üniversitelerde, bilim ve düşünce özgürlüğü yeşeremedi. Üretken ve yaratıcı olmadılar. Sonuçta da üniversiteler, bilgi ve teknoloji üreten değil, bilgi transfer eden ve öğreten yerler oldu.
Adalet İlkokulu'nda görevli iken, Japonya' dan "Takezono Higashi Elementary School" ve "" Kukuzaki Daiini Shogakko School" adlı iki kardeş okulumuz vardı. Bu nedenle de Japon Eğitim sistemi hakkında geniş bilgi sahibi olduk. Eğitimde, fırsat eşitliği ve yaparak öğrenme, sistemin temel ilkeleridir. Eğitim sistemi, bilimsel eleştir, bilgi, bulgu ve gelişmelere açık ve yatkındır. Herkes yeteneğine uygun ve eşit bir eğitim hakkına sahiptir. Eğitimin de hayat boyunca sürmesi gerektiğine inanırlar. Her Japon' nun, iyi bir Japon Milliyetçisi olarak yetiştirilmesine de özel gösterirler.
Japonya 'da, üniversiteler öğrencilerine rehberlik ederek, akademik disiplin ve geniş bir dünya görüşü kazandırırlar. Aynı zamanda "BİRER ARAŞTIRMA MERKEZİ" dir.
Türkiye' de öyle mi?