Bazı maçlar vardır eline gelir… O maçlar sana yolu gösterir… Hatta bu maçları kazanırsan dengeler anlamında da çok şey değişir… Boluspor karşılaşması da öyle bir maçtı işte… İstedik mi? İstedik. Mücadele ettik mi? Ettik… Maç elimize geldi mi? Geldi… Ama biz ne yaptık? Yine akıl almaz hamlelerle bundan sonrası için zor olanı seçtik.
Daha ilk yarıda kaçanlara mı yanalım? Yoksa 10 kişi kalan rakip karşısında Mustafa özer’in oyuncu değişikliklerine mi? Gerçek olan bir şey varsa oyun anlamında işleyen çarka çomak sokuldu. çıkmak isteyen oyuncuyu sahadan almak mıdır maharet, yoksa sonuna savaşmaya ikna etmek mi? Bu yüzden Eskişehirspor adına eksilen Bolu karşısında işin özeti tabela da belli…
İLK 25 DAKİKA KUSURSUZDU
Bolu’da direniş işçilerinin mücadelesini bekliyorduk. Nitekim öyle oldu. Eskişehirspor adına özellikle ilk 25 dakika kusursuzdu. Bu anlarda Mete Kaan Demir ile iki kez yaklaştık, Kamal Issah ile bir kez yoklayarak yan ağlara takıldık. Nerden bilebilirdik ki bunları son yarım saatte çok arayacağımızı?
İlk yarıda ki Eskişehirspor duruşu 42’de yenilen gole rağmen umutlarımızın devam etmesine vesileydi. çünkü sahada 45 dakika boyunca ne yaptığını bilen ve sonuna kadar isteyen bir takım olduğunu bize hissettirdiler.
ONLAR EKSİLDİ AMA BİZ çOĞALAMADIK
Rakibin ilk yarının son anlarında önce hocası atıldı. Yetmedi aynı anlarda kulübeden bir de bir oyuncu…
İkinci yarıya başlarken, bir şeylerin bizim adımıza iyi gideceğine inancımız daha da artmıştı.
Nitekim santra yapıldı daha 22. saniyede rakip Bolu savunmasının akıl almaz hatasına cezayı kesen Mete Kaan Demir akıl dolu bir vuruşla skoru dengeledi(1-1).
54’te Mehmet özcan’ı biçen Poepon 59’da yine Mehmet özcan’a dirseği patlatınca rakip sahada da bir kişi eksildi. Trabzon hakemlerinden hep çeken Eskişehirspor için bu kez sorun Bülent Birincioğlu da değildi…
ONLAR HAMLE YAPTI
BİZ HAMLETİ OYNADIK
Mesele biz üretken olmalıydık. Meselemiz dikine oynayabilmekti. Rakipte Osman özköylü önce orta alanını güçlendirdi, sonra çabuk oyuncular sokarak bizi geriye koşturmak istedi. Ve bunda da başarılı oldu. 11’e 11 iken geriye koşmayanlar koşmak zorunda kaldı. Bir anda gazaba dönüşen bir maç haline geldi oyun. Yapmak istedikleriyle yapamadıkları arasına sıkışmış bir takım duruşu. Ya da çok şey yapmak isterken, hiçbir şey yapamamak olgusunun ağır bastı. Rakibinin üzerine gitmek zorunda olan Eskişehirspor’un da hücumsal anlamda ne kadar noksanlıkları varsa bu anlarda vitrine çıktı. 85’te Dodo’nun şutunda sadece direkler koca şehir sallandı.
BU öZER BİZİ üZER…
Ama burada ekmeğe yağ süren ve asıl can alıcı kısmı oluşturan Mustafa özer’in oyuna müdahaleleriydi. İki kanat oyuncusunu oyundan alarak bek olarak adlandırılan futbolcularla ne kadar üretken olunabilirdi. Bedirhan’ı geriye çekip, Mehmet Feyzi’yi öne atmak dahi akıllara gelemedi. Takımı öne taşıyan tek oyuncu olan Mete Kaan Demir’i ‘Yoruldum’ diyerek oyundan almak mı, yoksa ona kalan dakikalarda daha yapacakları olduğuna inandırmak mı maharet? Demek ki bu takıma bir şeyler vermek ve hoca olmak için sadece protokolden maç seyretmek yetmezmiş… Daha yolumuz uzun ve hala yapılacak bazı işler varken biz uyaralım. Ne demişler dost acı söyler. Bu Mustafa özer de bizi çok üzer…