“Burası Eskişehir” dedik. ölüye can katacak ruhun var olduğundan bahsettik. Teslimiyete yer yok burada… Bir çocuğun gözüyle bakar gibi tertemiz yaşanıyor sevda…
Ne zorluklar, ne çileler, ne engeller aştık biz. Toprağa düşene kadar dedik, yeri geldi tohum olduk tekrar filizlendik. Ve geçmişle uğraşmayı bıraktık. Geleceğimizi kurtarmaya odaklandık.
‘Hayatta her şeyin telafisi vardı. En önemlisi Eskişehirspor varsa, orada mücadele, orada umut, orada başkaldırış olacaktı.
öyle de oldu…
Tek yumruk, tek yürek olduk… Herkes el verdi, dil verdi, omuz verdi takımına… Taraftar gönül verdiği takımına sonuna kadar sahip çıkacağını bir kez daha gösterdi. Bizim çocuklarda bu sevgiye en güzel şekilde karşılık verdi. Sahada sonuna kadar Eskişehirspor diye haykıran bir futbolcu topluluğu vardı.
Geçmişin kötü izlerinin bedelini ödeyen bir camiayı bu çocukların tertemiz alın teri ayakta tutuyor. Ve bu alın teri resmen geçmişin kirlerini de siliyor. Ve hala bu mücadeleyi görmezden gelenlere en güzel cevabı veren çocukların seslenişi ise şu şekilde oluyor:
“Bazıları bizim bu mücadelemizi görmezden gelse de… Tüm Türkiye görüyor. Ve en önemlisi de yüzümüze Allah gülüyor”