ölümsüz sevdaların arşivinde unutulmaz bir şarkıdır. "Sevda çocukları."
Şimdilerde herkes yüklenmiyor böyle sorumluluğu. Bu taraftar ve futbolcu topluluğu başka bir yola baş koydu. Yalelli şarkılarla ve tezahüratlarla uğraşmıyor onlar... Kendi gerçeklerinin peşinde sonuna kadar savaşacaklar… Ve savaşmaya da devam ediyorlar…
Pazar günü Giresun karşısında alınan galibiyet bir aşkın eseriydi…
Belki aman aman futbol yoktu ama kazanmayı iliklerine kadar isteyen bir futbolcu topluluğu vardı. Onlar Denizli’de olduğu gibi yine sahada tek yürek, mücadele de çok yürek oldular. Aksayan yönlerimiz yok muydu?
Vardı…
çok mu iyi oynuyoruz?
Hala hayır…
Ama sahaya yüreğini koyan ve içinde aşkı hisseden bir futbolcu topluluğumuz var…
Bunu tribüne gelen de, televizyonda izleyen de sonuna kadar hissediyor…
***
Bu saatten sonra bize lazım olan futbol oynamak kadar inanmak… Bu takım çileli yollardan geçti ve haftalar sonra belki de ilk kez bu kadar rahat nefes aldı. Ama işimiz bitmedi. Şimdi önümüzde ümraniye deplasmanı, ardından içeride Gazişehir ve sonra deplasmanda Manisa maçları bizleri bekliyor. Bu moral ve motivasyon ile üç maçtan 7 ila 9 puan arasında çıkartmak mükemmel olacağı gibi bizi ilk 6 yarışının içerisine sokar.
***
Biz şunu biliyoruz. Bu takım bu ligde içeride yada dışarıda her takımı yenebilecek güçte…
Her maça ortak olacağımız gücümüz var mı?
Sonuna kadar…
Taraftar kayıtsız, şartsız ve katıksız desteğini sürdürecek mi?
Sonuna kadar!
O zaman siz söyleyin…
Bizler her hafta yeni bir hikayenin peşinde neden koşmayalım?
Hele ki aşkı şehirde sevda çocuklarıysak…