Eskişehirspor sevgisi her şeye rağmen kafa tutmaksa acılara… Alın sizlere sevdaysa sevda, kavgaysa kavga… 9 kişi kalmak sorun değil. Eksilirken de çoğalan inanan ama bir o kadar da inatçı bir takımımız var.
Bundan böyle ezilmek yok… Başkaldırış var… Skor tabelasıyla alakalı değil bu duygu… Kulübü ateşin ortasında bırakanlara inat var olanlarla savaşmanın onuru ve gururdur bu…
Sahada ki tavır çok önemliydi
Karacabey galibiyetinin özgüveniyle sahaya çıkan Eskişehirspor’un grubun iddialı takımı Şanlıurfa karşısında daha ilk dakikalardan itibaren ortaya koyduğu tavır çok önemliydi. Sert başlayan müsabakada Kırmızı Şimşekler kolay lokma olmayacağını hissettirdi aslında… Nitekim bol düdüklü bir ilk yarının ardından bize kalan futboldan çok mücadeleydi…
Bu yarıda geçiş oyunlarında yanlış tercihler yapan Eskişehirsporlu oyuncular biraz dikkatli olsa soyunma odasına önde de girebilirdi…
Eksilirken çoğalır gibiydik
Dedik ya Siyah Kırmızılıların teslim olmaya niyeti yoktu. Kora kor mücadelede de vardık. Gerektiğinde tatlı sert oyunda ve hatta kavgada da… Taraftarın gücünün de etkisiyle Eskişehirspor’un mücadele gücünden hiç düşmediğini gördük. Son 10 dakikada önce 10 sonra 9 kişi kalan Siyah Kırmızılılar eksilikken çoğalır gibiydi. Konuk ekip kanatlara inerek uzunlarıyla gol arasa da bu kez kaleci Cengiz Alp Köseer’in duvarına takıldı…
Hepsine varız…
Böyle gecelerde taşın suyunu sıkarak puan çıkartıysan tüm oyuncular payını alır. Ancak öyle bir isim var ki… O sadece hatasız oyunuyla değil, kusursuz saha içi liderliğiyle de skorun tutulmasında en önemli etkenlerden biriydi. Yanında ki Bartu’nun da performansını arttırdı, sahada ki duruşuyla diğer takım arkadaşlarına savaşma ruhunu hissettirdi. Kaptan Sezgin Coşkun gösterişsiz olsa da oyunun gizli kahramanıydı. Pazar akşamından bize kalan ise Eskişehirspor sevgisi gerektiğinde acılara kafa tutmaktır. Gördük ki lig ne olursa olsun sevdaysa sevda… Ama bundan sonra ezilmemek için de kavgaysa kavga… Hepsine varız…