Bazen bir “anahtar” her kapıyı açar…

Hiç sorguladınız mı?

Biz umutlarımızı ne zaman tüketmeye başladık?

Ne zaman umutsuz olduk?

Ne zaman bir iş girişiminde “Amaaaan ne başvurması, bize mi sıra gelecek” diyerek hayallerimizi örseledik?

Ben size örnek vereyim.

Tepebaşı Belediye Meclis üyeliği aday adaylığı ön seçiminde yaşanan tezahürlerin birçoğuna denk geldik memleketin her noktasında…

“Adamcılık” alıp başını gittiğinden beri hayal kurmayı unuttuk.

Bir seçim hakkı tanınmış.

Yıllar sonra parti tabanını heyecanlandıracak, “partiliyi önemsetecek” bir karara bile gölge düşürmeyi başaranları gördükten sonra “umutsuz insanların” sayısının artmasına şaşırmadık.

Çünkü adaletsizliğe öylesine şahit olduk ki yaşamın her noktasında tükettik, tüketildik.

Bu ön seçime şaibe düşürenlere öylesine kızgınım ki…

Ve öylesine öfke duyuyorum ki…

Sözcükleri dile getirmeye kalksam suçlu sayılırım, onların adaletsizliği yanına kar kalır, cezayı da üstüne ben öderim.

3 Şubat’ta yenilenme kararı alınan ön seçimler öncesi 9 kişi “biz yokuz” diyerek geri çekildi.

Yerinde bir karar…

Her birini yürekten tebrik ederim.

Ama…

Böylesine şaibenin karıştığı bir seçimde beklenen ön seçimin yenilenmesinden ziyade suçluların gereken yaptırımları alarak siyasetten ve görevlerinden uzaklaştırılmasıydı.

Aslında bu suçlular sadece ön seçime müdahil olmuş da değildi.

Bu ön seçimde yaşananlar haddin aştığı, sabrın tükendiği son noktaydı.

Eeee şimdi ön seçimler yenilense ne olacak?

17 kişilik anahtar listeyi protesto etseniz de böylesine bir haksızlık karşısında içiniz soğuyacak mı?

Suçlular elini kolunu sallayarak, göbeğini kaşıyarak hükümdarlığına devam etmeyecek mi?

3 Şubat’ta yenilenecek ve çıkacak sonuçlar inanın zerre umurumda değil…

Benim umurumda olan tek nokta umudu yok ettiler.

Umut etmeyi unutturdular.

Umutsuz insan kuyruğuna yenilerini eklediler.

İşte bu ve bunlar gibi bürokratlar yüzünden çaresiz yaşamayı öğrendik.

Kaderimize razı olduk.

Çok da kafa yormayın artık…