İnsanı mutlu eden şeyler vardır hayatta. Basittir, kolaydır, küçüktür, fazla zaman almaz, para vermek gerekmez çoğuna. Ama güzeldir, özeldir, keyif verir ve o mutluluk anının tadı damakta kalır sanki.

Mesela ılık bir duş almak, içten güzel bir bakış, sıcacık bir gülümseme, manzaralı bir yolda araba kullanmak, yatağa uzanıp yağmurun sesini dinlemek, sevdiğiniz şarkının çalması, geçen yıl giydiğin montun cebinden 100 lira çıkması, boş bir yolda bisiklete binmek, erken uyanıp daha uyuyacak bir kaç saatin olduğunu fark etmek, hediye almak, hediye vermek, hediye verdiğin kişinin yüzündeki o mutlu ifadeyi görmek, çikolata yemek, kitap okumak, kahve içmek, komik bir film izlemek, dostlarında sohbet etmek, kahkaha atmak, sevdiğin birine sarılmak, güneşin doğuşunu seyretmek, yıldızlara bakmak, tatlı tatlı esen ılık rüzgarın yüzünü okşaması, bir bebeği uyurken seyretmek… daha çoğaltabiliriz bunları. İşte bunlar insanı mutlu eder. Keyif verir, hatırlandığında tebessüm ettirir.

Bir de insanı üzen, mutsuz eden, acı veren şeyler vardır. Gördüğünde, duyduğunda, şahit olduğunda yada hatırladığında keyif kaçırır. Anımsamak istemezsin, yüzün düşer, için burkulur. Haksızlığa uğradığını düşünürsün, kabullenemezsin. Yıllar geçsede için soğumaz. Hatta bazen kinlenir, ömür boyu da affedemem dersin sana yapılanları. Oysa hayat çok kısa. Sadece kurup durmakla, acını kaşıyıp kanatmakla kendine edersin.

En iyisi hastalıklı düşünceleri kesip atmak, kanser gibi dört yanınızı sarıp, içinizi yiyip bitirmelerine engel olmak. İşte ben de tam da böyle yaptım. Bana yokmuşum gibi hissettiren insanların hayatlarından gittim. Bana kendimi değersiz hissettirenlerin ve dedikodumu yapanların üzerlerini çizdim, beni üç kuruşluk şeyler için satanları sonsuza kadar sildim. Hiç pişman değilim. Artık hiçbir şeyi dert etmemeye karar verdim. Pirinç suyunu çekerse pilav, çekmezse çorba olur. Ve her zaman gemiler batmaz. Bu sefer sular çekildi, bilin istedim. Kuş gibi hafifleyeceksiniz, siz de deneyin, tavsiye ederim.