Bilim ve teknolojilerdeki gelişmeler ekonomik ve sosyal yaşamın tüm alanlarını etkiliyor. Yaşadığımız Bilgi çağı, öğrencilerin eski dönemlere göre ihtiyaç ve taleplerinin değişmesine neden oluyor. Ama konu sadece ihtiyaç ve talebin ifadesinden ibaret kalamaz. Eğitim yöneticilerinin ve eğitimcilerin değişen ve gelişen şartlar çerçevesinde yeni taslaklar ve kurgular hazırlığı içinde olmaları lazım.

Sistemin oluşturulması ve yürütülmesinden sorumlu olan eğitimcilerin, öncelikle bu kuruma olan ihtiyacın bireyselleşme yönünde geliştiğini fark etmeleri gerekiyor. Bilgi çağı’nın eğitim sistemi, bireyin farklılaşan ve giderek kişiye özel hale gelmesi gerektiğinin ayırdına varmak zorunda. Bu bağlamda eğitimciler de öğrenciler için bireysel öğrenme programlarını geliştirmeliler. İnsan uygarlığı olarak öğrencilerin derslik adını verdiğimiz seri üretim hattında, birbirinin tıpatıp benzeri olarak üretildikleri zamanı çoktan aştık.

Eğitim programlarının bireysel ve kişisel özellikli hale gelmesi, eğitimci ve yönetici görevlerini de değiştirecektir. Eğitim yönetimi, topluluklara yönelik olarak yapılan faaliyetlerden bireyleri hedefleyen farklılıkları içeren bir tarza yönelecektir. Buna bağlı olarak eğitimci ve yöneticilerin sistematik sorumlulukları da değişim gösterecektir.

Eğer Bilgi çağı’nın yönetimi herkese eğitim hakkı veren ve bunu farklılıkları dikkate alarak yapan bir anlayış olacaktır. Bunu artık eğitimin sadece okulda değil, yaşamın her alanında olacağı şeklinde okuyabiliriz. Yaşamın tamamına yayılmış bir eğitim ihtiyacı ise toplumun farklı alanlarındaki kişi, kurum ve kuruluşların yönetim anlamında da işbirliği yapmaları anlamına gelir. Bu nedenle Bilgi çağı’nda eğitim sadece devletin işi değildir. Devletin işi olmayışının okuması ise sadece eğitim kurumunun özelleştirilmesi olarak okunamaz. Bilgi çağı’nın eğitim sistemi devletten girişimcilere, ailelerden yerel yönetimlere, eğitim uzmanlarından sivil toplum kuruluşlarına kadar pek çok kesimi birincil düzeyden ilgilendirecek ve sorumlu yapacaktır. önümüzdeki dönemde eğitim yaşamın her alanında olacaktır; bu nedenle yönetimi de toplumun her alanındaki unsurların işbirliği ve koordinasyonunu gerektirmektedir.

Bilişimdeki gelişmelere bağlı olarak İnternet teknolojilerindeki gelişme ve yaygınlaşma ile birlikte bir gerçeğin farkına vardık. Enformasyon çeşitlenir ve yaygınlaşırken onunla birlikte hatalı, yanlış veya kötü niyetli veri / bilgi anlamına gelen dezenformasyon da üretiliyor ve büyük insan topluluklarına ulaşıyor. Eğitimcilerin, gerçeğin ifadesi olarak doğrulanmış sağlam bilginin eğitim sisteminin yararlanıcıları olan öğrencilere ulaşmasını sağlamaları gerekiyor. Bu amaçla bilim ve teknolojinin geldiği noktada mümkün yöntem, teknik ve araçların kullanıma hazır hale getirilmesi yukarıda sayılan kişi, kurum ve kuruluşların görevi haline geliyor.

Eğitim, bir uzmanlık alanı… Bu nedenle eğitimcilerin ve eğitim yöneticilerinin bu alandaki sorumlulukları daha ileri noktalara taşınıyor. Bu sorumluluk ve yükümlülük süreci eğitimcilerin işbirliği, iletişim ve koordinasyonunun önemini artırıyor. Bu nedenle sistem, eğitimciler için erişimi ve kullanımı kolay yeni ağlar oluşturmak zorunda.

Eğitimci ve eğitim yöneticisinin yeni fonksiyonlarından birisi, öğrenmeyi daha kolay ve verimli hale getirecek bir yöntemler, teknikler ve araçlar seti oluşturmak… Her öğrenci bu setten kendisine uygun olanları seçebilmeli. Kendimizi eğitimin okulda ve sınıfta yapıldığı, temel yaklaşımın ise tek tip malzeme kullanımı olduğu saplantısından kurtarmamız gerekiyor.

özetlersek; eğer Bilgi çağı’nın temel özelliklerinden birisi farklılaşma ise; eğitim sistemi de çeşitlendirdiği ve farklılaştırdığı yöntem, teknik, araç ve malzemelerle bu özelliğe uygun bir davranış modeli göstermek zorunda…